Τα Βιβλία-Δίαυλοι προέρχονται όλα από Στοχασμό και έχει το κάθε ένα από αυτά τις ξεχωριστές ιδιότητές του.

Οι ψυχικές δυνάμεις είναι ένα ανεξερεύνητο τοπίο για τον μέσο άνθρωπο. Πολλοί προσπάθησαν να τις καταλάβουν, να δουν πού φθάνουν τα όριά τους, ή πού εκείνοι τοποθετούν τα όρια των δικών τους ψυχικών δυνάμεων. Όμως ποτέ, κανείς, δεν κατάφερε να τις ελέγξει και να τις χρησιμοποιήσει κατά βούληση, επιμένουν αυτές να ενεργοποιούνται όποτε θέλουν, να επιλέγουν ένα έργο κατά την δική τους βούληση και ελευθερία και να αποκαλύπτουν στον φορέα τους πράγματα, που δεν γνώριζε για την ζωή του.

Το μέλλον δεν προϋπάρχει, προκαθορίζεται όμως από όλα αυτά που έχουν συμβεί στο παρελθόν και οι άνθρωποι τα ανακαλούμε με μόνο σκοπό να τα διορθώσουμε, να τα επαυξήσουμε και να τα διογκώσουμε, να ζήσουμε με αυτά αρκετό καιρό ώστε να τα αφήσουμε να μας μιλήσουν και να μας πουν τι λάθη κάναμε, τι αστοχίες παραβλέψαμε και τι διορθώσεις έπρεπε έγκαιρα να γίνουν ώστε το μέλλον να μην επηρεασθεί από αυτά, αλλά να τα διορθώσει.

Οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να είναι εξωστρεφείς. Περιμένουν πάντα να γίνουν τα κοσμογονικά φαινόμενα που θα συντρίψουν τις ζωές τους και θα τους αναγκάσουν να ξεκινήσουν από την αρχή. Αναμένουν τα γεγονότα αυτά να τους επηρεάσουν, να αλλάξουν τις παραμέτρους της σκέψης τους και τις συντεταγμένες της ζωής τους.

Όταν ο άνθρωπος διαχώρισε την συνείδησή του από το πλήθος των ανθρώπων, που μαζί τους αποτελούσε μια φυλή, για πρώτη φορά αισθάνθηκε ότι υπάρχει Θεός.

Ο άνθρωπος χρειάζεται παιδεία, υγεία, εργασία, περίθαλψη, ασφάλεια, πολιτισμό και η κοινωνία μας έχει θεσμούς και μηχανισμούς για να του τα παρέχει. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι διαθέτουν όλες τις μορφές οργάνωσης για να διεκδικούν την αναβάθμιση και βελτίωση της παροχής των αγαθών αυτών και έτσι η ζωή τους να γίνεται καλύτερη.

Αυτό όμως φτάνει; Δυστυχώς όχι πια.

Η Λογική είναι η έννοια που περιλαμβάνει όλο τον πλούτο των εφαρμογών που μπορεί να έχει η Ελληνική Φιλοσοφία, όταν ασκείται με μοναδικό σκοπό την αναβίωση της αρχαίας Ελληνικής κοινωνίας.

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν πολύ στην συλλογιστική τους την έννοια της προς τρίτον ταύτισης.

Η προς τρίτον ταύτιση έλεγε ότι δύο πράγματα, φαινομενικά ανόμοια, μπορούν να συσχετισθούν με βάση την αιτιώδη συνάφειά τους με ένα τρίτο αντικείμενο. Έτσι δημιουργήθηκαν τα πρότυπα μέτρα, με τα οποία μετρούσαν αποστάσεις.

Ο Ελληνικός Λόγος δημιουργήθηκε εξ αρχής ως λέξεις – κόσμοι που περικλείουν την κλίμακα της εξέλιξης και δημιουργήθηκαν για την εξέλιξη, ως ήχοι που ακούγονται για να αγγίζουν τις χορδές που βαθειά κρυμμένες μέσα στον άνθρωπο, ενεργοποιούν την μελωδία της δικής του φωνής, της φωνής του ανθρώπου, τόσο διαφορετικής από την φωνή του ζώου, που γεννήθηκε για να γρυλίζει, ενώ ο άνθρωπος γεννήθηκε για να κατανοεί την ομορφιά και να την απεικονίζει.