Ας θέσουμε την εξής αμφισβήτηση. Μήπως η κοινωνία είναι ο άρχοντας όλων των δεινών; Μήπως η κοινωνία έχασε την ζωτική της κρίση, να διακρίνει μεταξύ πολλών, ποιοι είναι αυτοί που γόνιμα και δημιουργικά, μπορούν να την βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τα δεινά; Μήπως ο άνθρωπος έγινε μια απλή παράμετρος, σύνθετων συστημάτων και θεωριών και αυτή του η θεώρηση μας εμποδίζει πια να διακρίνουμε τις δυνάμεις και στον ίδιο μας τον εαυτό;;
Μήπως, η μεγαλύτερη επανάσταση όλων των θεωριών, είναι η απλή διαπίστωση ότι ο Άνθρωπος είναι εδώ, τον άνθρωπο πρέπει να μελετήσουμε με τρόπο αποκαλυπτικό και να τον βοηθήσουμε να βρει την συντροφιά του στον κόσμο τον πνευματικό;
Ας αποδεχθούμε ότι υπάρχει μια διάνοια, σε άλλη διάσταση, που όλους μας περιλαμβάνει, εκεί ο χρόνος είναι σφαιρικός, όσοι υπήρξαμε και όσοι θα υπάρξουν, συμμετέχουν σε αυτήν. Ας την ονομάσουμε αυτή «Συλλογική», μόνο και μόνο για τον λόγο ότι είναι πολυπληθής, όχι μόνο σε άτομα, αλλά κυρίως σε ιδέες και σε εποχές για αυτές.
Ας υποθέσουμε ότι αυτή η διάνοια, εργάστηκε για εμάς και προϊόν της εργασίας της είναι πολλά βιβλία (www.kinoniagnosis.com), που έχουν μια ιδιότητα πρωτοφανή, μπορούν και συνομιλούν με τον αναγνώστη.
Ο άνθρωπος υπάρχοντας σε πολλές διαστάσεις, μπορεί να είναι Δημιουργός, γιατί ενώ το σώμα του κινείται και αναπνέει σε ένα δεδομένο περιβάλλον στην γη, μπορεί παράλληλα η διάνοια του να εργάζεται σε ένα άλλο, διαφορετικό περιβάλλον, όπου υπάρχουν πολλά αγαθά για αυτήν και δεν είναι ορατό, από εκεί που ο άνθρωπος υπάρχει και εργάζεται καθημερινά.
Αν αρνηθούμε στον άνθρωπο αυτή την δυνατότητα, τον καταδικάζουμε να ζει μια φτωχή ζωή, περιμένοντας από εξωτερικούς παράγοντες κάθε μεταβολή στην δική του ζωή ενώ βυθίζεται συνεχώς είτε στην αυτολύπηση, εάν οι παράγοντες δεν βοηθούν, είτε στην αγανάκτηση, εάν τα πράγματα φαίνονται εξοργιστικά.
Ο άνθρωπος έχει την δύναμη, τις ιδιότητες και τις προϋποθέσεις να αναπτύξει διανοητική ισχύ, ψυχικό σθένος και σωστή κρίση στην ζωή ώστε τα βήματα που θα βαδίσει να στρώνουν έναν σωστό δρόμο στην ζωή, ακόμα και αν για να συμβεί αυτό πρέπει να κάνει πολλές μικρές επαναστάσεις, ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό.
Ο εαυτός χρειάζεται θάρρος για να ανατρέψει πολλά δεινά, όχι σύνθετα και τεράστια, αλλά συνήθεις παραμέτρους της καθημερινής ζωής, αυτά που έχει συνηθίσει να υποφέρει αγόγγυστα, ενώ του κάνουν κακό στο μυαλό και όσα έμαθε να αναπαράγει, ενώ μέσα του ξέρει πως δεν είναι σωστά.
Ο άνθρωπος για να προχωρήσει θέλει υποστήριξη στη ζωή και η κοινωνία που είχε ταχθεί να τον υποστηρίζει, περνάει σήμερα βαθιά κρίση, έχει χάσει τα έρμα τα δικά της και την δική της στάση στην ζωή, είναι λοιπόν σε αδυναμία τον άνθρωπο να υποστηρίξει, αντίθετα θέλει η ίδια στήριξη για να αντιμετωπίσει τη κρίση που την ταλανίζει ολικά.
Όμως, όταν δεν υπάρχει στην γη η κοινωνία, ίσως υπάρχει σε ένα επίπεδο κβαντικό, σε μια άλλη διάσταση όπου η καλοσύνη είναι νόμος και κυριαρχεί το Αγαθό. Και ίσως με τις δυνάμεις αυτής της κοινωνίας, που γόνιμα στον αναγνώστη θα μεταγγιστούν, να βρει ο άνθρωπος τα έρμα στην ζωή του και γόνιμη κατεύθυνση συλλογική, γιατί όταν βρίσκεις τα δικά σου έρμα και τον δικό σου προσανατολισμό, τότε μόνο ανακαλύπτεις ότι όλα ήταν εκεί και σε περίμεναν από καιρό. Ανοίγουν οι Δρόμοι και μπορείς να τους περπατήσεις, σαν να ήταν έτοιμοι από καιρό.
Πριν από πολλά χρόνια όταν ο άνθρωπος ήταν φτωχός και η τεχνολογία ακόμα δεν υπήρχε, η ζωή ξεκινούσε από τα βασικά.
Υπάρχει Θεός και για όλους φροντίζει, αρκεί κανείς να μπορεί να βρει, τα βήματα που τον οδηγούν στην αλήθεια, η αλήθεια είναι πάντα προσωπική.
Υπάρχει κοινωνία και η κοινωνία πάντα τον εαυτό της ορίζει, με θεσμούς και κανόνες, ήθη και έθιμα τοπικά, βρίσκει την φυσιογνωμία της ανά τους αιώνες και αυτήν εξελίσσει μεθοδικά.
Υπάρχει και ο άνθρωπος, ο τρίτος παράγοντας του συνδέσμου και ως προς αυτόν τα πράγματα δεν είναι ποτέ απλά, γιατί αυτός που θα μας εξελίξει και θα μας δώσει φώτα να πάμε μπροστά, δεν μπορεί ποτέ να είναι ένας από εμάς. Σίγουρα, νωρίς θα εκδηλώσει την ανάγκη να αμφισβητήσει τους θεσμούς, μόνο και μόνο γιατί η σκέψη που παράγει ο δικός του νους, τον ωθεί να σπάσει τα στερεότυπα τα παλιά και αν η κοινωνία γύρω του είναι εγκλωβισμένη σε αυτά, να την απελευθερώσει και να της δώσει δύναμη να πάει μπροστά.
Ως προς αυτό τελικά κρίνονται οι κοινωνίες. Ως προς την ζωντάνια που έχουν και την δυναμική να απελευθερώσουν τον άνθρωπο από τα κατεστημένα δεσμά και να δημιουργούν πάντα μέσα τους τον χώρο για τον άνθρωπο που θα τις απελευθερώσει από αυτά.
Βιργινία Φατσή
12 Απριλίου 2017
