Όταν η διάνοια του ανθρώπου είναι ακμαία, επιστρέφει σε αυτόν που την υπηρετεί, όλα τα δώρα που της χάρισε, στο πολλαπλάσιο και τον ανταμείβει να δει τους κόπους του να αποδίδουν και την ζωή του να στέφεται από ευτυχία.
Αντιθέτως αν ή διάνοια του ανθρώπου δεν είναι ή δεν παραμένει ακμαία, τότε καταστρέφει τον άνθρωπο και του διαλύει τη συνοχή, γιατί για να μην είναι ακμαία, φταίει και αυτός που την τροφοδοτεί.
Ό,τι μου χάρισες, αυτό θα σου δωρίσω, λέει η διάνοια και είναι ακριβής, πάντα χαρίζει σε όποιον την πρόσεξε τα δώρα της δικής του ζωής. Για να είναι πάντα γενναίος και αρκούντως ανθεκτικός να τροφοδοτεί την διάνοιά του με έργα και αξίες που είναι σε αυτήν αρεστές.
Αν ένας λαός απέκτησε το δικαίωμα να ονομάζεται Έλληνες και από το όνομά του να μην υποχωρεί ούτε στιγμή, αυτό γίνεται γιατί πάντα διαρκούν στην δική του μνήμη την συλλογική, οι αρετές και οι αξίες που τον ανέδειξαν σε φυσικό ηγέτη μιας ολόκληρης κοινωνίας υγιών ανθρώπων, που ζούσαν καλά και πνευματικά.
Οι ψυχικές δυνάμεις είναι ένα παρεξηγημένο τοπίο μέσα στις σύγχρονες αντιλήψεις. Ακούν οι άνθρωποι για ψυχικές δυνάμεις και είτε ονειρεύονται αρρώστιες και μεγάλες καταστροφές, είτε φαντάζονται μεγάλους άθλους και ηρωικά κατορθώματα.
Όμως οι ψυχικές δυνάμεις είναι κάτι απλό. Είναι η ικανότητα του ανθρώπου να μετασχηματίζει την βαριά ύλη της συνήθειας, της κατεστημένης αντίληψης και του αναπόδραστου πεπρωμένου, σε πραγματική δύναμη ζωής και να ανασύρει από το θολό τοπίο των αναμεμιγμένων αναμνήσεων, αυτές που έχουν πραγματική αξία για τη ζωή.
Για όλους τους Έλληνες στην αρχαία Ελλάδα, ο θάνατος ήταν προφανής, τον βίωνε όποιος επέλεγε να ζει μια ζωή χωρίς αξία, χωρίς να επιδιώκει τις αρετές της διανοίας, όποιος επέτρεπε στον δικό του βίο, άλλοι να τον καθοδηγούν και αυτός να επιρρίπτει τις ευθύνες για τις κακοτυχίες σε αόριστες συνθήκες και κακούς θεούς.
Να βρεθεί το έργο της ζωής είναι το ευκταίο, οι Έλληνες πάντοτε ήθελαν να ζουν μια ουσιαστική ζωή, γεμάτη από αξίες που τους αρέσουν, από αποφάσεις σημαντικές και από διλήμματα άξια λόγου, που αξίζει να απαντηθούν.
Αν ο άνθρωπος είναι έτσι και ζει με αυτόν τον τρόπο την ζωή του, τότε βρίσκει το έργο της ζωής, για την ακρίβεια έρχεται αυτό και τον βρίσκει. Έξω από τον άνθρωπο υπάρχουν πολλές δυνάμεις, που περιμένουν να τακτοποιηθεί ο εσωτερικός κόσμος και η αλήθεια να αναδειχθεί.
Τότε έρχονται και γεμίζουν τον άνθρωπο με την πληρότητα της ζωής που λέει, πως όσα είναι έξω, είναι αντανάκλαση από τα έσω και ποτέ το αντίθετο δεν θα συμβεί, ο Άνθρωπος θα ζει την ζωή του σαν έργο που έπλασε αυτός, ως δημιουργός.
Η σημερινή εποχή έχει πολλά όπλα, όλα εναντίον του Ανθρώπου έχουν στραφεί, η εικόνα, τα δίκτυα, η πληροφόρηση, όλα για να τον απομακρύνουν από τον δικό του σκοπό που είναι η ομόνοια, η ευημερία και η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων να επικρατούν.
Ο βίος είναι από μόνος του μια αξία, όχι όμως τυχαία ή θολή από συμβιβασμούς, αλλά μια αξία που την κτίζει κανείς με τις δικές του πράξεις, μικρές ή μεγάλες, ασήμαντες και καθημερινές, ο ηρωισμός δεν έχει μεγάλες διαστάσεις, συνήθως αναδεικνύεται μέσα από τη ζωή, με μια σειρά από αποφάσεις που είναι για τον Άνθρωπο ικανοποιητικές.
Βιργινία Φατσή
8 Μαρτίου 2017
