Η ψυχή είναι μια σφαίρα, που περικλείει και περιέχει τα όνειρα και τις ελπίδες όλων των ανθρώπων, σε τέτοιες μορφές, σχήματα και όγκους ώστε κάθε άνθρωπος που ελπίζει, να βρίσκει μέσα σε αυτήν το υλικό της ελπίδας του, κάθε άνθρωπος που ονειρεύεται, να βρίσκει μέσα σε αυτήν το υλικό των ονείρων του και κάθε άνθρωπος που επιθυμεί να γίνει ο ίδιος κάτι καλύτερο στην ζωή του, να βρίσκει μέσα σε αυτήν το υλικό για να κτίσει την ζωή του.
Η ψυχή, άλλοτε λέμε ότι είναι υλικό, άλλοτε ότι χωράει τα όνειρα και τις ελπίδες των ανθρώπων, άλλοτε ότι κβαντίζεται και άλλοτε ότι είναι η παρέμβαση του Θεού στην καθημερινότητά μας.
Πράγματι είναι όλα αυτά, αλλά και πολλά περισσότερα.
Γιατί η ψυχή δεν είναι η έδρα των συναισθημάτων, όπως ατυχώς μάθαμε να πιστεύουμε και να την καταφρονούμε, ως αδαή και περίπου ηλίθια, αλλά είναι η έδρα των ιδεών, της ανώτερης αντίληψης των πραγμάτων, της κατανόησης των κόσμων και των εξ αυτών παραγομένων, της διαρκούς έμπνευσης, της συνειρμικής σύλληψης των ιδεών και της διαρκούς παραγωγής έργου της διανοίας.
Η ψυχή είναι η σφαίρα που εγκλείει όλα τα γεγονότα που πρέπει να συμβούν στην ζωή ενός ανθρώπου, για να μπορέσει αυτός να συγκεντρώσει τα θραύσματα που κατέλιπε ανά τους αιώνες, σε περιοχές και σε ανθρώπους και όταν το σύνολό τους είναι επαρκές να τα ενώσει και πάλι εις όλον.
Η ψυχή είναι ο ουράνιος τόπος όπου τα πνεύματα κατοικούν, οι άγγελοι αναπαύονται και ο Άνθρωπος δοξάζεται, όχι με την έννοια του όντος που υπόκειται της Δημιουργίας και αυτή επενεργεί σε αυτόν, αλλά με την σαφή έννοια του υπερσυνόλου, που ανατρέπει τα γεγονότα και αναγκάζει την Δημιουργία να αναβαθμιστεί.
Η ψυχή είναι η κατοικία των αοράτων, αυτών που έχουν συμβεί και αυτών που θα συμβούν ακόμα, δέχεται τις επενέργειες του Σύμπαντος, επενεργεί στους κόσμους, εφάπτεται των συνειδήσεων και ακροάζεται τα σαφή αιτήματα των ανθρώπων.
Άλλοτε ονομάζεται anima, άλλοτε πνεύμα της ζωής, άλλοτε τελείωση ή νιρβάνα και πολλά άλλα, όλα όμως ενώνονται και σχηματίζουν την καλή, παρηγορητική και ζωογόνο έννοια της ψυχής που ακουμπάει τα πάντα, βρίσκει τα πάντα, ακροάζεται τις ανησυχίες των ανθρώπων, βλέπει στα βάθη του είναι τους, ανακαλύπτει τις ενδόμυχες αρετές τους και αποκαλύπτει την ωραιότητα του εσωτερικού τους κόσμου.
Τι θα κάναμε χωρίς την ψυχή;
Ίσως να μεταμορφωνόμαστε αίφνης σε διανοητικά ρομπότ, ικανοί για εξαιρετικά πολύπλοκες επεξεργασίες και όμως ανίκανοι να κατανοήσουμε τα πράγματα και να επηρεάσουμε τις εξελίξεις.
Ίσως η χαρά και η λύπη να μην είχαν πια σαφή όρια, να ήταν απλώς καταστάσεις της πραγματικότητας που μόνο συμβαίνουν και δεν μας αφορούν, άλλοι αισθάνονται, εμείς όχι, άρα η ζωή πια δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, απλώς προχωράει, άχρωμη, άοσμη και ανούσια.
Ίσως να μην είχαμε διάθεση να αντιδράσουμε, γιατί τα όνειρά μας είχαν σβήσει, οι ελπίδες μας είχαν διαψευσθεί και οι προσδοκίες μας ήταν πια ασπρόμαυρες φωτογραφίες μιας εποχής που πέρασε για πάντα και ουδείς πιστεύει ότι θα ξανασυμβεί.
Ίσως, τέλος, να καταστρέφαμε τον εαυτό μας, σιγά σιγά και λίγο λίγο, ίσα για να τον διατηρούμε στην ζωή, γιατί φοβόμαστε τον θάνατο και αυτά που μπορεί να φέρει. Ίσως να αποφεύγαμε να σκεφθούμε, να πράξουμε και να ενεργήσουμε, για πράγματα που παλιά αυτονόητα θα προκαλούσαν τις αντιδράσεις μας, θα μας ενεργοποιούσαν και θα μας έσπρωχναν στην δράση.
Μόλις περιγράψαμε το φαινόμενο που αποκαλείται κατάθλιψη και σημαίνει ότι αυτοβούλως και αυτοπροαιρέτως παραχωρήσαμε την ψυχή μας σε άλλους να την νέμονται, να την χειρίζονται και να επωφελούνται από αυτήν.
Για την επιμέλεια
Παναγιώτης Αναστασάκος
Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ
18 Μαΐου 2016
Με ιδέες που προέρχονται από την Συλλογή: «Ο Δρόμος για την Ίαση» και το Βιβλίο-Δίαυλο
της Συλλογής «Τα Στοιχεία που ζωογονούν τη διάνοια», που συνέγραψε η Βιργινία Φατσή
και εξέδωσε η Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ τον Οκτώβριο 2014.
