Οι Έλληνες πιστεύαμε πάντα ότι η παρέμβαση του Θεού εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους, είτε εσωτερικά σαν μια δύναμη που ωθεί τον άνθρωπο να αλλάξει τα πράγματα γύρω του και μέσα του, είτε στο εξωτερικό περιβάλλον σαν περιστατικά και γεγονότα, που ωθούν τον άνθρωπο να επανεξετάσει τις προτεραιότητες που έχει θέσει στον βίο του.
Σήμερα οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να είναι εξωστρεφείς. Περιμένουν πάντα να γίνουν τα κοσμογονικά φαινόμενα που θα συντρίψουν τις ζωές τους και θα τους αναγκάσουν να ξεκινήσουν από την αρχή. Αναμένουν τα γεγονότα αυτά να τους επηρεάσουν, να αλλάξουν τις παραμέτρους της σκέψης τους και τις συντεταγμένες της ζωής τους.
Και κάνουν λάθος. Γιατί αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να αποτύχει κανείς σε όλα όσα προσπαθεί στην ζωή του εξωστρεφώς, αλλά και σε όποιες προσπάθειες κάνει για να ανακουφίσει την ψυχή από τα βάρη της.
Η Σοφία της Ψυχής είναι η Χαρά της ζωής, αυτές οι δύο έννοιες είναι ταυτόσημες και μαζί θα έπρεπε να λέγονται πάντα.
Η χαρά είναι μια κατάσταση, που οι άνθρωποι έχουν μάθει να επιδιώκουν με τον λάθος τρόπο, προσπαθώντας δηλαδή να προκαλέσουν εξωτερικά ερεθίσματα για να κινητοποιήσουν τον εαυτό τους στην κατεύθυνση που παράγει χαρά. Όμως αυτό είναι μάταιο.
Γιατί η χαρά είναι μια κατάσταση της ψυχής, είτε υπάρχει, είτε δεν υπάρχει ενδογενώς. Αν δεν υπάρχει, δεν μπορεί και να δημιουργηθεί. Μπορεί μόνο να προκληθεί.
Και ο μόνος τρόπος να προκληθεί χαρά είναι να συναντήσει η ψυχή την δική της σοφία, την σοφία των μικρών πραγμάτων, που για τους ανθρώπους φαίνονται απλά, για την ψυχή όμως είναι μεγάλα, γιατί αυτή πρέπει να διακρίνει το πρωτεύον από το ασήμαντο, το ουσιώδες από το ανούσιο και αυτό που φέρνει χαρά, από ό,τι προκαλεί δυστυχία.
Κάθε ψυχή θα πρέπει να ασχολείται με την εκδήλωση των δικών της έργων και την απελευθέρωση των δικών της δυνάμεων, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε από τίνος την ψυχή θα έρθουν τα έργα, που χρειαζόμαστε όλοι για να ζήσουμε. Κοινό μας έργο λοιπόν η απελευθέρωση των ψυχικών δυνάμεων, που κάθε άνθρωπος διαθέτει.
Το μέλλον προοιωνίζεται ευοίωνο για όσους έχουν, διατηρούν ή ελπίζουν να αποκτήσουν τις ψυχικές τους δυνάμεις, όχι με την έννοια της αντοχής ή του ήθους, αλλά με την διαχρονική σημασία των δυνάμεων της δημιουργίας.
Οι άνθρωποι έρχονται και επανέρχονται, οι εποχές παρέρχονται και ο άνθρωπος εξελίσσεται, πάντα όμως υπάρχει η σαφής υπόμνηση στις ψυχές των Ελλήνων, ότι μέσα τους κρύβουν το θάρρος και την τόλμη, που χρειάζονται για να επαναλάβουν αυτό που θεωρήθηκε το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ανθρώπου: τον Ελληνικό Πολιτισμό.
Από πού όμως θα έρθει αυτή η Άνοιξη; Μόνο από τον Άνθρωπο, γιατί τίποτα άλλο δεν έχει περισσέψει. Όλοι οι κύκλοι έκλεισαν, όλες οι Επιστήμες ολοκλήρωσαν τις ανακαλύψεις τους, η Έρευνα περιστρέφεται γύρω από την Τεχνολογία, οι ανθρωπιστικές επιστήμες ολοκλήρωσαν τις μελέτες τους, οι νέες ανακαλύψεις τελείωσαν και ο άνθρωπος βρέθηκε πάλι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Αυτή την φορά, ως ο νους που σκέπτεται, η φαντασία που ονειρεύεται, η ψυχή που συλλογάται και η διάνοια που αφυπνίζεται. Αυτός ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος που μπορεί να βάλει τα θεμέλια νέων επιστημονικών κατακτήσεων, να ανοίξει δρόμους με τη σκέψη του και να δείξει νέα σύνορα με την φαντασία του.
Το μέλλον προοιωνίζεται ευοίωνο για όσους έχουν, διατηρούν ή ελπίζουν να αποκτήσουν τις ψυχικές τους δυνάμεις, όχι με την έννοια της αντοχής ή του ήθους, αλλά με την διαχρονική σημασία των δυνάμεων της δημιουργίας.
Η ψυχή είναι ένας χώρος, ένας απέραντος χώρος γεμάτος με έργα, έργα που περιμένουν να έρθουν στο φως την κατάλληλη για αυτά εποχή, γιατί τότε θα είναι ο άνθρωπος έτοιμος να τα υποστηρίξει και η εποχή θα είναι έτοιμη να τα δεχθεί.
Από πού προέρχονται αυτά τα έργα, κανείς δεν ξέρει. Ποιος τα έβαλε εκεί, όλοι το αγνοούμε.
Η ψυχή πάντα επιθυμεί τα καλά έργα, αυτά που της δίνουν τα σωστά δεδομένα, όχι τα ευχάριστα, ή τα αληθή, αλλά τα σωστά, γιατί, μεταξύ άλλων, η ψυχή είναι εξαιρετικά πολυσύνθετος μηχανισμός νόησης, μνήμης και σοφίας, απείρου κάλλους και θαυμαστής τελειότητας, ατομικής μνήμης και συλλογικού ασυνειδήτου, που τα περιέχει όλα και μπορεί όλα να τα δημιουργήσει, που όλα τα αγαπά και όλα μπορεί να τα ανατρέψει.
Η ψυχή του ανθρώπου υπάρχει και εξελίσσεται αυτονόμως κατά την βούληση και τις ιεραρχήσεις της, κατά την τάξη και τις προτεραιότητές της, ακόμα και σε περιόδους που φαίνονται όλα ήσυχα και ακίνητα, η ψυχή κινείται υπακούει στους άγραφους νόμους της εσωτερικής της εξέλιξης.
Όλοι όμως γνωρίζουμε ότι στις δύσκολες εποχές για τον Άνθρωπο, πάντα κάποιος βρίσκεται, πάντα κάτι συμβαίνει και ένα καινούριο έργο, δείχνει τον δρόμο σε όλους. Και το έργο αυτό μπορεί να είναι ένα γραπτό κείμενο, ή μια κατασκευή, που δεν θα είναι όμως συνήθη, αλλά φέρνουν κάτι εντελώς καινούριο στην ζωή των ανθρώπων. Κάτι, που αν το ακολουθήσει ο άνθρωπος ή προσπαθήσει να το καταλάβει, η ζωή του θα αλλάξει.
Οι ψυχικές δυνάμεις είναι ένα ανεξερεύνητο τοπίο για τον μέσο άνθρωπο. Πολλοί προσπάθησαν να τις καταλάβουν, να δουν πού φθάνουν τα όριά τους, ή πού εκείνοι τοποθετούν τα όρια των δικών τους ψυχικών δυνάμεων. Όμως ποτέ, κανείς δεν κατάφερε να τις ελέγξει και να τις χρησιμοποιήσει κατά βούληση, επιμένουν αυτές να ενεργοποιούνται όποτε θέλουν, να επιλέγουν ένα έργο κατά την δική τους βούληση και ατομική ελευθερία και να αποκαλύπτουν στον φορέα τους πράγματα, που δεν γνώριζε για την ζωή του.
Βιργινία Φατσή
19 Ιουνίου 2017
