Από τις αρχαίες φυλές στη σημερινή ανάπτυξη
της κοινωνίας των Ελλήνων
Όταν πριν από μερικά χρόνια μιλούσαμε για Ανάπτυξη στην Ελλάδα, κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει το μέλλον που μας περιμένει.
Πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος είχε μόνο τα απαραίτητα για να επιβιώσει, μια στέγη πάνω από το κεφάλι του, μερικά εργαλεία, λίγα ζώα που είχε εξημερώσει και την αρχαία φυλή του.
Η φυλή στην αρχαία εποχή ήταν κάτι διαφορετικό από όσα έχουμε σήμερα γνωρίσει, ήταν μια καλά δομημένη ομάδα ανθρώπων που είχαν μεταξύ τους κώδικες για την αναγνώρισή τους, καλά κτισμένες επικοινωνίες, και μια αυτονόητη αλληλεγγύη για να τους προστατεύει από τους εχθρούς τους.
Σήμερα η φυλή πια δεν υπάρχει, έχει εξελιχθεί σε κάτι άλλο που θα μπορούσε να είναι μια κοινωνία κατά τα πρότυπα των Ελλήνων, αν δεν είχε σημειωθεί όλη αυτή η παρακμή των ημερών μας όπου ο Άνθρωπος πια δεν υπάρχει.
Αν ο Άνθρωπος δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας, τότε πρέπει να τον αναζητήσουμε και να τον βρούμε γιατί δεν νοείται κοινωνία χωρίς ανθρώπους και δεν νοείται μέλλον αν δεν υπάρχουν άνθρωποι να το κτίσουν.
Η έννοια του ανθρώπου διαφέρει από εποχή σε εποχή και από την μία κοινωνία στην άλλη, όμως είναι διαχρονική η έννοια του ανθρώπου όπως την έδιναν οι Έλληνες.
Οι Έλληνες πίστευαν πάντα ότι ο Άνθρωπος είναι αυτός που έχει δώσει αγώνα για να κτίσει τις δομές του, είτε πρόκειται για τις δομές της δικής του ευφυίας, είτε για τις καθαρά πνευματικές του δομές και ότι ο άνθρωπος δεν νοείται να υπάρχει χωρίς αυτόν τον αγώνα, γιατί τότε δεν γνωρίζει τον Εαυτό του και το δικό του Είδος.
Ίσως για αυτό σήμερα αποδείχθηκε ότι είμαστε πολύ εύπιστοι και αφελείς, όταν οι ελπίδες διαψεύδονται, αυτός που επενδύει στο ψέμα που τρέφει τις κατεστραμμένες ελπίδες, αυτός κυριαρχεί έναντι των άλλων.
Στην πολύ παλιά εποχή των Ελλήνων, δύο ήταν τα στοιχεία που έκτιζαν τον πολιτισμό τους, το ένα ήταν ο Άνθρωπος και το άλλο η Κοινωνία.
Οι Έλληνες είναι ο μόνος λαός που εννοούσαν ως κοινωνία την αυθόρμητη διάθεση και την παράλληλη ικανότητα των ανθρώπων να κάνουν κοινά έργα που θα ήταν μεγάλα και τιμητικά για όλους.
Όταν οι Έλληνες μιλούσαν για κοινωνία, αυθόρμητα περιλάμβαναν σε αυτήν και τις δυνάμεις των θεών τους, γιατί το θεϊκό στοιχείο είναι πάντα απαραίτητο όταν γίνονται μεγάλα έργα.
Πίστευαν πάντοτε οι Έλληνες ότι υπάρχει ένας θεός που τους μιλάει με την φωνή την δική τους, είναι μια φωνή οικεία που ακούγεται από την γέννησή τους.
Αφού το σκέφθηκαν πολύ κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο θεός αυτός είναι δικός τους, Έλλην είπαν είναι και αυτός, ας τον αποκαλέσουμε ο Εαυτός μας.
Ο Εαυτός πάντοτε περιλαμβάνει πολλούς και όχι μόνο έναν, είτε αυτοί είναι η αρχαία φυλή, είτε είναι οι πρόγονοι, είτε είναι μια συγκεκριμένη κοινωνία, ο Εαυτός σε ένα πλήθος πάντα απευθύνεται και συμβουλεύει τους ανθρώπους.
Ο άνθρωπος όταν είναι Έλληνας και ακούει τον Εαυτό του, τότε ενδιαφέρεται για καλά έργα γιατί ο Εαυτός είναι διαχρονικός και πάντοτε βλέπει την ζωή από το μέλλον.
Η κρίση, τα μνημόνια και η εμφανής απαξίωση της κοινωνίας μας, ίσως έχουν και ένα καλό, ότι είμαστε πια σε θέση να διακρίνουμε την αλήθεια από το ψέμα και αυτή είναι μια σημαντική ιδιότητα, χρήσιμη για όλους.
Στην πολύ παλιά εποχή των Ελλήνων, οι άνθρωποι δεν ήταν ακόμα αναπτυγμένοι, είχαν μέσα τους πολλές αναμνήσεις από την εποχή των αρχαίων πιθήκων, αφού από τον πίθηκο καταγόμαστε εν μέρει.
Αυτές οι αναμνήσεις τους καταδίωκαν πάντα, τους έκαναν να αναπτύσσουν μια επιθετικότητα που δεν άρμοζε σε άνθρωπο και ταίριαζε περισσότερο στο ζώο από το οποίο γνώριζαν ότι προέρχονται εν μέρει.
Επίσης τους ωθούσαν σε συμπεριφορές που ανάλωναν την δική τους ευφυία σε έριδες και συνεχείς αντεγκλήσεις, ανέπτυσσαν την διχόνοια και βοηθούσαν να επικρατήσουν τα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου.
Δεν τους άρεσε αυτό καθόλου και ήθελαν να το αλλάξουν, έτσι αποφάσισαν ότι αυτοί κατάγονται από τους θεούς και η τρανή απόδειξη ήταν η όρασή τους, αφού μπορούσαν να οραματιστούν αυτό που δεν υπάρχει και να το φτιάξουν, αυτή ήταν η τρανή απόδειξη της θεϊκής καταγωγής τους.
Οι Έλληνες σε όλη την ζωή τους προσπαθούσαν να δουν καθαρά το ζώο σε όλες τις μορφές του για να μπορούν να δουν και τον θεό σε όλες τις μορφές του και τη μορφή του να αναγνωρίσουν.
Την γνώση που κατόρθωσαν να αποκτήσουν την αποτύπωσαν στα δικά τους έργα και είναι αυτά αρκετά για να τους τιμήσουν μέχρι σήμερα, σήμερα όμως πρέπει να φτιάξουμε άλλα γιατί αναλώθηκαν αυτά όπως αναλώθηκε και όλη η γνώση που οι ωραίοι μας πρόγονοι κατόρθωσαν να αποκτήσουν και σε αυτήν να φυλακίσουν τις ωραίες τους ιδέες.
Η Ανάπτυξη πρέπει να έρθει ξανά, όμως αυτή την φορά πρέπει να είναι η ανάπτυξη που ταιριάζει στην δική μας κοινωνία, στις δικές μας δομές σκέψης και στην Ελληνική μας ευφυία.
Στις αρχαίες εποχές οι Έλληνες ήταν ευτυχισμένοι, όχι γιατί είχαν πολλά αγαθά ή γιατί ήταν εξασφαλισμένοι στην ζωή τους, αλλά γιατί αυθορμήτως έκαναν όλες τις ενέργειες ώστε ο βίος τους να είναι αποδοτικός και η ζωή τους γεμάτη από καλά έργα.
Η ευτυχία στον άνθρωπο απαραίτητα συνοδεύεται από την ψυχική του γαλήνη και εμείς σήμερα δεν έχουμε την γαλήνη.
Αντίθετα, μας συνοδεύει το άγχος, μας πολιορκεί η κατάθλιψη και ο φόβος δηλώνει καθημερινά την δική του παρουσία.
Η ψυχική γαλήνη συνοδεύεται απαραίτητα και από επάρκεια σε πνευματικά αγαθά, όταν αυτά είναι πολλά και άφθονα, τότε και η ψυχή μπορεί να βρει την δική της γαλήνη γιατί ο άνθρωπος βρίσκει τον δικό του δρόμο.
Σήμερα οι δρόμοι του ανθρώπου δεν είναι προδιαγραμμένοι, χρειάζεται πολλή έρευνα για να τους αναζητήσει, να τους βρει και να τους δημιουργήσει, ευεργετώντας τον Εαυτό του και πολλούς άλλους.
Είναι μια εποχή η σημερινή που μας δίνει την ευκαιρία να δημιουργήσουμε το καινούριο, όμως αυτό για να γίνει πρέπει πρώτα να καταναλώσουμε τα καινούρια πνευματικά αγαθά που είναι κατάλληλα για την εποχή μας.
Ως Άνθρωποι πρέπει πρώτα να αναπτυχθούμε, να αποβάλουμε όλες τις σκέψεις που καταστρέφουν τον Εαυτό μας και την υγιή συνύπαρξη με τους άλλους ανθρώπους και να αναπτύξουμε πνευματικές ιδιότητες και την ψυχική αντοχή που απαιτείται για να τις στηρίξει.
Στην παλαιά εποχή οι Έλληνες είχαν αποφασίσει ότι αυτοί για να προοδεύσουν πρέπει να ακολουθούν τις δικές τους ιδέες, να κτίζουν τις δικές τους κοινωνίες και να οραματίζονται τα δικά τους έργα.
Αυτές οι παλαιές εποχές ίσως και να μην είναι τόσο αρχαίες, γιατί και πρόσφατα οι Έλληνες αποφάσισαν ότι πρέπει να φτιάξουν κάτι που να θυμίζει την αρχαία Ελλάδα σε όλες τις εκφάνσεις και όχι τους Βαυαρούς, τους Οθωμανούς και διάφορους άλλους που επέβαλαν τότε τις δικές τους απόψεις.
Τι τους ώθησε τους Έλληνες να σκέπτονται έτσι, ίσως να μην το μάθουμε ποτέ, αφού η σημερινή μας κοινωνία είναι τελείως αλλοτριωμένη, τα ξένα πρότυπα κυριαρχούν και η σκέψη πελαγοδρομεί ανάμεσα σε πρότυπα που δεν της αρέσουν.
Οι Έλληνες από παλιά ήθελαν να φτιάχνουν τα πρότυπα τα δικά τους, ιδίως τα πρότυπα της δικής τους σκέψης, για αυτό και έγραφαν πολύ και τίποτα δεν θεωρούσαν ως δεδομένο μέχρι να το αποδείξουν με τα επιχειρήματά τους.
Σε μια χώρα που γέννησε την Λογική, σήμερα επικρατεί τελείως ο παραλογισμός, γιατί μόνο ως παραλογισμός λογίζεται να εγκαταλείπουμε συνειδητά τα δικά μας πρότυπα σκέψης για να ακολουθήσουμε τα πρότυπα άλλων.
Αν θέλουμε να κτίσουμε ξανά τα δικά μας πρότυπα σκέψης, αυτά που είναι υγιεινά για την ζωή, την συνείδηση και την κοινωνία μας τότε σήμερα έχουμε τα μέσα, υπάρχει η Μέθοδος Δύναμη της Διανοίας που μπορεί να μας βοηθήσει για να ανακτήσουμε πλήρως τις παραγωγικές μας δυνάμεις.
Οι Έλληνες είχαν δοκιμαστεί πολλές φορές στον δικό τους βίο και η αντοχή τους πάντοτε βασιζόταν στις ψυχικές και πνευματικές τους δυνάμεις, αυτές πρέπει να αποκτήσουμε και πάλι για να επιβιώσουμε ως άνθρωποι και να οραματιστούμε καινούρια έργα.
Ο άνθρωπος κάποτε είχε την δύναμη να οραματίζεται τα δικά του έργα, ενώ γύρω του δεν υπήρχε ακόμα η τεχνολογία για να τα στηρίξει.
Οι Έλληνες ήταν πάντοτε έτσι, πάντοτε οραματιζόντουσαν κάτι μεγάλο και έλεγαν αφού το όραμα υπάρχει και είναι σταθερό σε όλους όσοι το έχουν, θα βρούμε και τα μέσα για να γίνουν τα έργα.
Αν σκεπτόντουσαν διαφορετικά, σήμερα η Ακρόπολη των Αθηνών δεν θα υπήρχε, οι αμφικτιονίες δεν θα είχαν δημιουργηθεί, οι Δελφοί δεν θα είχαν υπάρξει και οι αποικίες των Ελλήνων σε όλον τον κόσμο δεν θα είχε περάσει από το μυαλό τους ότι μπορεί να γίνουν.
Πάντοτε οι Έλληνες σκεπτόντουσαν με βάση το μέλλον και αφού υπήρχαν τα οράματα για να καθορίσουν το μέλλον, δεν φοβόντουσαν να εργαστούν για να το επιτύχουν.
Έτσι ήταν αυθορμήτως οι πιο γαλήνιοι και ευτυχείς άνθρωποι του κόσμου, γιατί τα οράματα τρέφουν την ψυχή και το μέλλον τρέφει την διάνοια του ανθρώπου.
Αν θέλουμε και εμείς να γίνουμε ισχυροί ως άνθρωποι και ως κοινωνία, τότε θα πρέπει να Επιστρέψουμε στις δικές μας αξίες, στην δική μας ψυχή και στο δικό μας πνεύμα που είναι κοινό με το πνεύμα εκείνων των ανθρώπων που δεν φοβόντουσαν το μέλλον, αντίθετα επιχειρούσαν με κάθε τρόπο να το κτίσουν.
Βιργινία Φατσή
22/12/2017
Αν θέλετε να ακούσετε αυτά και άλλα πολλά σε αυτό το πνεύμα, τότε να έρθετε στο σεμινάριο Η Δύναμη του Ανθρώπου.
Την Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017 κατεβαίνετε στο σταθμό του μετρό Εθνική Άμυνα και πηγαίνετε στον Πολυχώρο Women for Life, Γρηγορίου Ξενοπούλου 10, Νέο Ψυχικό, το απόγευμα στις 17:00. Υπάρχουν και πολλές θέσεις για άνετο παρκάρισμα.
Εισηγήτρια στο Σεμινάριο, που θα διαρκέσει μέχρι τις 21:00 είναι η Βιργινία Φατσή.
