Μια κοινωνία που νοσεί έχει εν τούτοις την δύναμη, αν ένα κύτταρό της μάθει πώς να θεραπεύει και πώς στην νόσο να αντιδρά, η ίαση να είναι βέβαιη και για όλους τους ιστούς, όχι μόνο για ένα άτομο, αλλά και για την κοινότητα όπου ζει. Αρκεί βέβαια αυτή η κοινότητα να θέλει να θεραπευτεί.
Η θέληση βρίσκεται στην βάση κάθε Ίασης. Ποια θέληση όμως;; Έχει σημασία αυτό. Όχι αοριστολογίες της μορφής, η «θέληση για την ζωή», η «αγάπη» και άλλα τέτοια γενικά, αλλά η βούληση και η ισχυρή θέληση του υποκειμένου να μάθει να αντιδρά, να υψώνει το ανάστημά του και να μιλάει με την δική του φωνή, να ακουστεί και να αποκτήσει υπόσταση, φυσιογνωμία και εαυτό.
Ο Αριστοτέλης είχε δίκιο τελικά. Κατά την διάνοια κρίνεται ο άνθρωπος αν είναι ελεύθερος και υγιής, όχι κατά τα παροδικά φαινόμενα του βίου και της ζωής, που άλλοτε δείχνουν άσπρο και άλλοτε μαύρο, ανάλογα πώς τα βλέπει κανείς.
Συμφωνεί και ο Πυθαγόρας, αν η διάνοια είναι υγιής δεν σε τρομάζει καμιά σκέψη όσο και αν είναι λεπτοφυής. Μπορείς να κινείσαι στους απέραντους κόσμους της ανθρώπινης λογικής και πάντα τον δρόμο σου να βρίσκεις εκεί, ενώ παράλληλα είσαι τόσο υψιπετής που να ανεβαίνεις εκεί που η νέα γνώση κατοικεί, να την αντιλαμβάνεσαι, να την μορφοποιείς και να δίνεις στους ανθρώπους τα αγαθά της δικής σου ψυχής.
Όταν τόσοι πριν από εμάς, παρακολούθησαν την Εξέλιξη και την βοήθησαν να συμβεί τότε και εμείς, το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε είναι να συνεισφέρουμε με τον τρόπο μα, να βρούμε μία σπείρα της εξέλιξης, δύο, τρεις και αυτές να τις παρατηρούμε και να τις τροφοδοτούμε συνεχώς, με τα ευρήματα της δικής μας φαντασίας και τα δημιουργήματα του δικού μας νου, οι αλγόριθμοι της εξέλιξης είναι εκεί και μας βοηθάνε, αρκεί να έχουμε σκέψη που με αυτούς θα συντονιστεί.
Ο Ασκληπιός πίστευε στα Όνειρα. Είχε αυτός συναισθανθεί ότι κάποιου είδους δονήσεις γίνονται στην διάρκεια των ονείρων, που τα εγκεφαλικά κύματα ενεργοποιούν και εκεί που το μυαλό του ανθρώπου μπορεί να είναι ένα δυσώδες έλος, ακίνητα νερά σε παρακμή, κάποιες φωτεινές ακτίνες να καταβυθίζονται, σαν μια όμορφη φωτεινή βροχή που καθώς μπαίνει στο δυσώδες έλος, παράγει δίνες και το κινητοποιεί και εκεί που είχαμε θάνατο, η ζωή αρχίζει να σχηματίζεται ξανά.
Αν αυτό συμβαίνει τακτικά, αυτή η όμορφη φωτεινή βροχή των ονείρων να πέφτει στην λίμνη των στεναγμών, τότε νούφαρα φυτρώνουν στην λίμνη και από αυτά βγαίνει ευωδιά, είναι οι σκέψεις που γεννιούνται, που δεν έχουν πια παρακμή, μπορεί να βγήκαν από το έλος, το εξυγιαίνουν όμως με την παρουσία τους εκεί, με τις ρίζες, με τον κορμό τους, με τα ωραία τους άνθη, τα φύλλα και την ομορφιά.
Όταν στο έλος δούμε τα άνθη, θα έλεγε ο Ασκληπιός, τότε η φωτεινή βροχή των ονείρων πρέπει να απομακρυνθεί και ο άνθρωπος να γυρίσει στην ζωή του, με τον νου του ζωντανό, με αγάπη στην ψυχή του και με έναν κόσμο φωτεινό, εκεί που υπάρχει ακόμα η λίμνη και το νούφαρο ευδοκιμεί.
Η Ίαση είναι πάντα το ζητούμενο, είναι αυτή μια υπέροχη Ελληνική λέξη που σημαίνει ότι υπάρχει μια κατάσταση της ενεργού διανοίας που αποτρέπει την αρρώστια της διανοίας από κάθε ιό.
Σημαίνει παράλληλα ότι το υποκείμενο έχει ιαθεί, έχει δηλαδή πια την δυνατότητα το ίδιο να παράγει αντισώματα κατά του ιού και με αυτά να τροφοδοτεί την κοινωνία, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.
Η τρίτη σημασία είναι και αυτή σημαντική: ίαση σημαίνει ότι ξέρω ως κοινωνία, πώς να πολεμήσω την αρρώστια και να ιαθώ, να αρχίσω δηλαδή να παράγω ενεργά αντισώματα, τα κύτταρά μου να βοηθώ, κάθε πολίτης που ανήκει σε αυτήν την κοινωνία να μπορεί να βρει την θεραπεία μέσα σε αυτήν και όχι τυρβάζοντας περί πολλά και ακολουθώντας άλλους, ασυνείδητους θεραπευτές.
Η ίαση είναι μια κατάσταση που επιτυγχάνεται όταν κανείς ξέρει πώς να την διατηρεί, γιατί είναι Δρόμος και περιπέτεια από τις πιο ευχάριστες της ζωής.
Βιργινία Φατσή
3 Μαίου 2017
