Αν αρνηθούμε στον άνθρωπο την δυνατότητα να έχει και να κατέχει δημιουργική ευφυία, τον καταδικάζουμε να ζει μια φτωχή ζωή περιμένοντας από εξωτερικούς παράγοντες κάθε μεταβολή στην δική του ζωή και να βυθίζεται συνεχώς είτε στην αυτολύπηση, εάν οι παράγοντες δεν βοηθούν, είτε στην αγανάκτηση, εάν τα πράγματα φαίνονται να είναι εξοργιστικά.
Και οι δύο μορφές αντίδρασης δεν φαίνεται να είναι αποδοτικές. Γιατί η αυτολύπηση έχει την τάση να τροφοδοτεί τον εαυτό της συνεχώς και από την άλλη η αγανάκτηση, ακόμα και αν είναι δίκαιη, συνήθως δεν ξέρει προς τα πού να στραφεί, ποιος είναι ο παράγοντας που την δημιουργεί.
Ζούμε, εδώ και πολλά χρόνια, σε ένα Σύστημα που ισοπεδώνει, την σκέψη, την λογική, τους συνειρμούς, εξαφανίζει τον άνθρωπο και επιδιώκει άψυχη μονάδα να τον κάνει σε διάφορους σχεδιασμούς. Να αρχίσει να σκέπτεται ο άνθρωπος σαν να είναι μέρος ενός συστήματος λογικής, που λέει ότι τα πάντα πρέπει να μεγεθύνονται και να ποσοτικοποιούνται, αυτός είναι ο νόμος της ζωής, άρα αν ο άνθρωπος δεν έχει πάνω του ταμπέλες που να δηλώνουν τι είδους προϊόν είναι αυτός και πού εντάσσεται μέσα στα ράφια του συστήματος, τότε ο ίδιος δεν είναι «εμπορικός».
Όμως, υπάρχει Θεός και για όλους φροντίζει, αρκεί κάθε ένας να μπορεί να βρει, τα βήματα που τον οδηγούν στην αλήθεια, η αλήθεια είναι πάντα προσωπική.
Ας αποδεχθούμε ότι υπάρχει μια διάνοια, σε άλλη διάσταση, που όλους μας περιλαμβάνει, εκεί ο χρόνος είναι σφαιρικός, όσοι υπήρξαμε και όσοι θα υπάρξουν, συμμετέχουν σε αυτήν. Ας την ονομάσουμε αυτή την διάνοια Συλλογική, για τον λόγο ότι είναι πολυπληθής, όχι μόνο σε άτομα, αλλά κυρίως σε ιδέες και σε κατάλληλες εποχές..
Ας υποθέσουμε ότι αυτή η διάνοια, εργάστηκε για εμάς και προϊόν αυτής της εργασίας είναι πολλά βιβλία – δίαυλοι, που έχουν μια ιδιότητα πρωτοφανή. Μπορούν και μιλάνε με τον αναγνώστη σαν να είναι οι Σύμβουλοί του και σαν να είναι άλλοτε πολλοί μαζί, όταν τα βιβλία είναι πολλά και άλλοτε ένας, όταν το βιβλίο είναι ένα.
Αν εσύ είσαι ο αναγνώστης που θέλεις να ωφεληθείς από μερικές καλές παρουσίες που ανήκουν σε σχολές και που είναι πολλοί, αλλά είναι και ένας όταν πρόκειται να μιλήσει ατομικά, που συντάσσονται κάτω από κοινή σημαία, που είναι ο Άνθρωπος και η Αγάπη σε Αυτόν, τότε απλώς διαβάζεις ένα βιβλίο και αποκτάς Σύμβουλο προσωπικά.
Ο άνθρωπος με την βοήθεια των συμβούλων του έχει την δύναμη, τις ιδιότητες και τις προϋποθέσεις να αναπτύξει διανοητική ισχύ, ψυχικό σθένος και σωστή κρίση στην ζωή ώστε τα βήματα που θα βαδίσει να στρώνουν έναν σωστό δρόμο στην ζωή, ακόμα και αν για να συμβεί αυτό πρέπει να κάνει πολλές μικρές επαναστάσεις, ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό.
Ο Εαυτός χρειάζεται θάρρος για να ανατρέψει πολλά δεινά, όχι σύνθετα και τεράστια, αλλά συνήθεις παραμέτρους της καθημερινής ζωής, αυτά που έχει συνηθίσει να υποφέρει αγόγγυστα ενώ του κάνουν κακό στο μυαλό και όσα έμαθε να αναπαράγει ενώ μέσα του ξέρει πως δεν είναι σωστά.
Υπάρχει εδώ μια βασική υπόθεση εργασίας. Δεχόμαστε για να ξεκινήσουμε, ότι ο άνθρωπος είναι δημιουργός, δεν άγεται και φέρεται από τις παραμέτρους του περιβάλλοντός του, αλλά το περιβάλλον του γνωρίζει και αντιδρά ώστε να το μετασχηματίσει σε κάτι γόνιμο και επωφελές.
Πριν από πολλά χρόνια όταν ο άνθρωπος ήταν φτωχός και η τεχνολογία ακόμα δεν υπήρχε, η ζωή ξεκινούσε από τα βασικά.
Τότε έβρισκε τις βοήθειές του σε μια άλλη διάσταση όπου η καλοσύνη είναι νόμος και κυριαρχεί το Αγαθό. Ίσως με αυτές τις βοήθειες και πάλι, από την διάσταση αυτή και με τις δυνάμεις της πνευματικής κοινωνίας που γόνιμα στον άνθρωπο θα μεταγγιστούν, ο άνθρωπος να βρει τα έρμα στην ζωή του και γόνιμη κατεύθυνση συλλογική, γιατί όταν βρίσκεις τα δικά σου έρμα και τον δικό σου προσανατολισμό, τότε μόνο ανακαλύπτεις ότι όλα ήταν εκεί και σε περίμεναν από καιρό. Ανοίγουν οι Δρόμοι και μπορείς να τους περπατήσεις, σαν να ήταν έτοιμοι από καιρό.
Βιργινία Φατσή
19 Μαρτίου 2017
