Η κοινωνία μας σήμερα πάσχει από κατάθλιψη, ο Δρόμος για την Ίαση είναι εγγεγραμμένος στην συλλογική μας μνήμη και λέει, ότι οι Έλληνες ευημερούν όταν επιχειρούν κάτι που αφορά στο κοινό καλό, όταν φροντίζουν την κοινωνία τους και δια αυτής της φροντίδας, ευημερούν οι ίδιοι.
Σήμερα, μας είναι απαραίτητη η σοφία της ψυχής, όχι μόνο γιατί χωρίς αυτήν βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο σε ένα βαρυτικό πεδίο αδρανειακών σκέψεων, αλλά κυρίως γιατί φέρνει μαζί της την χαρά, την γαλήνη και την ηρεμία που χρειάζεται κάθε σκέψη για να αναπτυχθεί και να αναπτυχθεί σωστά.
Όμως αυτή την σοφία δεν μπορούμε να την κατακτήσουμε με τους κοινούς τρόπους με τους οποίους μαθαίνουμε, αναπτύσσουμε συλλογισμούς και επικοινωνούμε με το περιβάλλον μας.
Ίσως κάποιος να μας την χαρίσει και ίσως επέλεξε αυτή την Συλλογή, Όσο υπάρχουν Έλληνες, υπάρχει Θεός και Αγάπη, για να κάνει μια Αρχή, που λέει ότι η αγάπη έχει την δύναμη να πολλαπλασιάζεται, να αλλάζει τον άνθρωπο και να γιγαντώνεται, να διαρρέει τα έργα της διανοίας του και δια αυτών να γονιμοποιεί κάθε ψυχή που αγαπάει τον άνθρωπο και τον θεό που έγινε άνθρωπος.
Ίσως ήρθε η ώρα για να βρει ο άνθρωπος την συντροφιά που χρειάζεται, των αγαθών πνευμάτων που υπάρχουν πάντα μέσα στις ιδέες των καλών βιβλίων, αυτών που γίνονται από αγάπη στον άνθρωπο και τις αγαθές ιδιότητες της δικής του ψυχής.
Τότε, ίσως, ο κόσμος μας θα έχει γίνει λίγο καλύτερος.
Ο Ασκληπιός πίστευε στα Όνειρα. Είχε αυτός συναισθανθεί ότι κάποιου είδους δονήσεις γίνονται στην διάρκεια των ονείρων, που τα εγκεφαλικά κύματα ενεργοποιούν και εκεί που το μυαλό του ανθρώπου μπορεί να είναι ένα δυσώδες έλος, ακίνητα νερά σε παρακμή, κάποιες φωτεινές ακτίνες να καταβυθίζονται, σαν μια όμορφη φωτεινή βροχή που καθώς μπαίνει στο δυσώδες έλος, παράγει δίνες και το κινητοποιεί και εκεί που είχαμε θάνατο, ζωή αρχίζει να σχηματίζεται.
Αν αυτό συμβαίνει τακτικά, αυτή η όμορφη φωτεινή βροχή των ονείρων να πέφτει στην λίμνη των στεναγμών, τότε νούφαρα φυτρώνουν στην λίμνη και από αυτά βγαίνει ευωδιά, είναι οι σκέψεις που γεννιούνται, που δεν έχουν πια παρακμή, μπορεί να βγήκαν από το έλος, το εξυγιαίνουν όμως με την παρουσία τους εκεί, με τις ρίζες, με τον κορμό τους, με τα ωραία τους άνθη, τα φύλλα και την ομορφιά.
Όταν στο έλος δούμε λουλούδια, θα έλεγε ο Ασκληπιός, τότε η φωτεινή βροχή των ονείρων πρέπει να απομακρυνθεί και ο άνθρωπος να γυρίσει στην ζωή του, με τον νου του ζωντανό, με αγάπη στην ψυχή του και με έναν κόσμο φωτεινό, εκεί που υπάρχει ακόμα η λίμνη και το νούφαρο ευδοκιμεί.
Εσείς, θα έλεγε ο Ασκληπιός στους θεραπευτές του, θα συντονίζεστε με τον άνθρωπο αυτόν που στην θεραπεία των Ονείρων υποβάλλεται εδώ, τα νούφαρα ακολουθούν στον σχηματισμό τους μια αλγοριθμική τάξη, ένα φυτρώνει εδώ, τρία εκεί και επειδή υπάρχουν αυτά και άλλα δύο πιο κει.
Όταν ο καμβάς γεμίσει με νούφαρα ζωντανά, τότε υπάρχει μια στιγμή που θα ξέρετε, από επιφοίτηση που θα έρθει σε εσάς, ότι ο άνθρωπος την θεραπεία πρέπει να σταματήσει και να γυρίσει στην δική του ζωή, έτοιμος πια να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και τους θυμούς, που σίγουρα οι άλλοι θα του προκαλούνε, όταν τον δούνε που θα έχει θεραπευτεί.
Όλα αυτά και πολλά άλλα, που μόλις αναφέραμε είναι οι επιδράσεις της Συλλογής, ο Δρόμος για την Ίαση, όταν αυτή με αγάπη διαβαστεί, από έναν άνθρωπο που έχει αγάπη στην καρδιά του, τόσο καλή, που να μπορέσει να ακούσει τον Ασκληπιό, τον Πυθαγόρα, τον Αλκμαίονα και τον Ιπποκράτη να μιλούν στην δική του ψυχή και να τον συμβουλεύουν όμορφα, με την μαλακή τους φωνή, τι να κάνει και πώς να περάσει τις συμπληγάδες πέτρες της ζωής, για να πάρει τον Δρόμο για τα δικά του εδάφη, εκεί που ο ίδιος θέλει να κατοικεί.
Η ίαση είναι μια κατάσταση που επιτυγχάνεται όταν κανείς ξέρει πώς να την διατηρεί, γιατί είναι Δρόμος και περιπέτεια από τις πιο ευχάριστες της ζωής.
Η θέληση βρίσκεται στην βάση κάθε Ίασης. Ποια θέληση όμως;; Έχει σημασία αυτό. Όχι αοριστολογίες της μορφής, η «θέληση για την ζωή», η «αγάπη» και άλλα τέτοια γενικά, αλλά η βούληση και η ισχυρή θέληση του υποκειμένου να μάθει να αντιδρά, να υψώνει το ανάστημά του και να μιλάει με την δική του φωνή, να ακουστεί και να αποκτήσει υπόσταση, φυσιογνωμία και εαυτό.
Αν σας αρέσουν οι τίτλοι των Συλλογών, Όσο υπάρχουν Έλληνες υπάρχει Θεός και Αγάπη και ο Δρόμος για την Ίαση, το κείμενο αυτό, θα σας φανεί χρήσιμο.
Βιργινία Φατσή
Αθήνα, 25 Ιουλίου 2016
