Το καλοκαίρι του 2021 ήταν θερμό. Είδαμε χιλιάδες στρέμματα δάσους να γίνονται παρανάλωμα του πυρός και παράλληλα ο κόβιντ έκανε τις δικές του επελάσεις στην υγεία πολλών γνωστών και φίλων μας. Σίγουρα, δεν ήταν μια περίοδος ανεμελιάς και αγνής διασκέδασης.
Μήπως αυτά τα μηνύματα που έρχονται από το εξωτερικό περιβάλλον, απευθύνονται σε εμάς και λένε ότι πρέπει να φροντίσουμε λίγο τον εσωτερικό μας κόσμο;
Μήπως η αναζήτηση του εαυτού και των δυνάμεων που κρύβει δεν είναι πια μια πολυτελής ασχολία για λίγους προνομιούχους, αλλά είναι μια αναγκαιότητα για όλους;
Μήπως τα πρωτοφανή μηνύματα που έρχονται για την κακή κατάσταση του πλανήτη περιέχουν και ένα μήνυμα αφύπνισης για όλους τους ανθρώπους;
Υπάρχουν εποχές που ο άνθρωπος είναι συντηρητικός. Κληρονομεί πνευματικά αγαθά από τις προηγούμενες γενιές, μπορεί ακόμα να εκμεταλλευτεί ορισμένες πηγές πλούτου και εκείνο που έχει να κάνει είναι να δημιουργήσει ιδρύματα και θεσμικούς φορείς, για να αξιοποιήσει τα αγαθά που βρήκε και να τα πολλαπλασιάσει. Σε εκείνες τις εποχές αγωνίζεται για να εξαπλώσει όσα κληρονόμησε από άλλους.
Σίγουρα ο 21ος αιώνας δεν είναι μια τέτοια εποχή. Αντίθετα, είναι μια εποχή συλλογικής αφύπνισης αφού όλα όσα νομίζαμε ότι είναι σταθερά, το περιβάλλον, η καλή κατάσταση του πλανήτη, η ασφάλεια στις κοινωνίες μας και οι καλές εργασιακές συνθήκες φαίνεται ότι διακυβεύονται. Το χειρότερο από όλα είναι ότι η υπόγεια και κρυφή ένταση που υποβόσκει στην κοινωνία μας εδώ και χρόνια αρχίζει να εκδηλώνεται και σε λίγο φοβάμαι ότι θα πλημμυρίσουμε από φαινόμενα βίας κυρίως μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον.
Η βία άπαξ και βρει τον τρόπο να ξεσπάσει, επεκτείνεται και κυριεύει ακόμα και φαινομενικά φιλήσυχους ανθρώπους. Και η βία έχει αρχίσει ήδη να ξεσπάει.
Όλοι έχουμε πληροφορηθεί τις δολοφονίες γυναικών. Μήπως είναι ένα προοίμιο μιας αυξανόμενης έντασης στις διαπροσωπικές σχέσεις που δεν ξέρουμε τι μέγεθος θα πάρει και τι συνέπειες θα έχει;
Όταν το περιβάλλον γύρω μας γίνεται παράλογο, τότε είναι η ώρα να αναζητήσουμε τον εαυτό μας. Γιατί παράλογοι δεν είναι οι άλλοι, παράλογοι είμαστε εμείς που δεν έχουμε τον τρόπο να ερμηνεύσουμε τα καινοφανή φαινόμενα της εποχής μας. Αν βρούμε μια βάση για τις ερμηνευτικές μας προσεγγίσεις, αυτόματα ο κόσμος γύρω μας γίνεται προβλέψιμος.
Η αναζήτηση του εαυτού παραδοσιακά λέγεται αυτογνωσία. Είναι μια γόνιμη περίοδος αναζήτησης των ιδεών που μας συγκινούν, των ανθρώπων που θεωρούμε ως πρότυπά μας, της πνευματικής μας οικογένειας και των δυνάμεων που πηγάζουν από τον εαυτό μας.
Η άγνοια, η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης, η υπερβολική διάχυση στο εξωτερικό περιβάλλον και κυρίως ο αυτοθαυμασμός μας, είναι μερικά από τα εμπόδια που υπάρχουν όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε την σημερινή εποχή και να βρούμε τους σωστούς δρόμους μέσα σε αυτήν.
Η αυτογνωσία είναι ένα γενικό αντίδοτο. Στην κατάθλιψη, στο ξέσπασμα θυμών και νεύρων, στην σύγχυση, στην αδυναμία κατανόησης των πραγματικών κινδύνων.
Όλοι χρειαζόμαστε μια γερή, ωραία αυτογνωσία που κτίζει μέσα μας όλα αυτά που θαυμάζουμε και αγαπάμε.
