Οι Έλληνες σχημάτιζαν τον δρόμο της ζωής με τα βήματά τους και τίποτα άλλο. Δεν ακολουθούσαν κανέναν, δεν αντιμάχονταν κανένα, δεν περίμεναν την καθοδήγηση κάποιου που γνώριζε τα πράγματα καλύτερα από αυτούς. Είχαν μάθει να βαδίζουν μόνοι τους.
Αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορείς να τους υποδουλώσεις, δεν μπορείς να τους κατευθύνεις και δεν μπορείς να τους χειραγωγήσεις. Είναι ελεύθεροι.
Ελεύθεροι από το βάρος της δουλείας στις επιλογές άλλων, από την καταστροφή του ωραίου τους μέλλοντος, από άλλους που κυριαρχούν στην σκέψη τους, από την κατάληψη του συλλογικού τους ασυνείδητου από βάρβαρους κατακτητές και από την πλημμύρα των φωνών που αναπτύσσονται στον χώρο της εσωτερικής πραγματικότητας και αποκόπτουν τον άνθρωπο από την φωνή της δικής του συνείδησης.
Είναι η πραγματική ελευθερία, γιατί ακόμα και αν βρίσκεσαι στο πιο βαθύ μπουντρούμι, ακόμα και αν είσαι φυλακισμένος και περιμένεις να σου δώσουν το κώνειο, ακόμα και αν σε εξορίζουν και αρνούνται να πιστέψουν σε αυτά που λες, γνωρίζεις ότι σε κάποιο γύρισμα του χρόνου, όλα αυτά που έκανες, όλα αυτά που απέδειξες και όλα αυτά που επιδίωξες να προσφέρεις στους άλλους, θα έρθουν και πάλι στο φως και τότε οι άνθρωποι θα επωφεληθούν από αυτά και ο ρόλος σου ανάμεσά τους θα τελειώσει.
Μια τέτοια ελευθερία απαιτεί την δημοκρατία. Δεν γίνεται αλλιώς. Είναι το πολίτευμα που ανήκει σε ελεύθερους ανθρώπους και σε αυτούς απευθύνεται. Είναι το πολίτευμα που δημιουργήθηκε γιατί υπήρχαν αυτοί οι ελεύθεροι άνθρωποι και για κανένα άλλο λόγο. Και πρώτο τους μέλημα ήταν να θωρακίσουν το θεσμό της Δημοκρατίας έναντι των πάσης φύσεως βαρβάρων.
Ο άνθρωπος βλέπει συνεχώς γύρω του να επικρατούν οι βάρβαρες συμπεριφορές, να αμείβονται τα ευτελή κίνητρα και να περνάνε καλά μόνο όσοι έχουν ιδιοτέλεια. Και εδώ δύο δρόμοι υπάρχουν;
Είτε να αποφασίσει να τους μοιάσει, πράγμα που είναι αδύνατο, όσο και ατελέσφορο, γιατί όπως απέδειξαν οι Έλληνες, οι βάρβαροι έχουν τους τρόπους που τους ταιριάζουν και με αυτούς κυριαρχούν. Οι άνθρωποι, δεν τα πάνε καλά με τους τρόπους των βαρβάρων, όταν τους υιοθετούν, είτε αποτυγχάνουν, είτε επιτυγχάνουν, αλλά δυστυχούν. Και στις δύο περιπτώσεις εγκυμονούνται κίνδυνοι για την ζωή τους.
Ο άλλος δρόμος είναι να αποφασίσει ο άνθρωπος ότι υπέρτερη αξία στην ζωή από τον ίδιο τον Άνθρωπο δεν υπάρχει. Όλα τα άλλα έπονται.
Για την επιμέλεια
Παναγιώτης Αναστασάκος
Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ
14 Ιουνίου 2016
Με ιδέες που προέρχονται από το Βιβλίο-Δίαυλο «Η Αγάπη για την Δημοκρατία»
που συνέγραψε η Βιργινία Φατσή και εξέδωσε η Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ
