Ο ανθρώπινος βίος είναι από μόνος του μια αξία, όχι όμως τυχαία ή θολή από συμβιβασμούς, αλλά μια αξία που την κτίζει κανείς με τις δικές του πράξεις, μικρές ή μεγάλες, ασήμαντες και καθημερινές, ο ηρωισμός δεν έχει μεγάλες διαστάσεις, συνήθως αναδεικνύεται μέσα από τη ζωή, με μια σειρά από αποφάσεις που είναι για τον άνθρωπο ικανοποιητικές.
Να βρεθεί το Έργο της Ζωής είναι το ευκταίο, οι Έλληνες πάντοτε ήθελαν να ζουν μια ουσιαστική ζωή, γεμάτη από αξίες που τους αρέσουν, από αποφάσεις σημαντικές και από διλήμματα άξια λόγου, που αξίζει να απαντηθούν.
Αν είσαι έτσι και έτσι ζει ο άνθρωπος την ζωή του, τότε έχει βρει το έργο της ζωής, για την ακρίβεια έρχεται αυτό και τον βρίσκει. Έξω από τον άνθρωπο υπάρχουν δυνάμεις πολλές, που περιμένουν να τακτοποιηθεί ο εσωτερικός του κόσμος και η αλήθεια να αναδειχθεί.
Τότε έρχονται και γεμίζουν τον άνθρωπο με την πληρότητα της ζωής που λέει, πως όσα είναι έξω, είναι αντανάκλαση από τα έσω και ποτέ το αντίθετο δεν θα συμβεί, ο Άνθρωπος θα ζει την ζωή του σαν έργο που έπλασε αυτός, ως δημιουργός.
Όποιος έχει διάνοια, πρέπει ως προς αυτήν να ενεργεί, να υπακούει τα δικά της διδάγματα και να εξελίσσει τις απαιτούμενες αρετές, ώστε αυτή να είναι πάντα ακμαία και αρκούντως δημιουργική.
Όταν η διάνοια είναι ακμαία, επιστρέφει σε αυτόν που την υπηρετεί, όλα τα δώρα που της χάρισε, στο ακέραιο και στο πολλαπλό, τον ανταμείβει να δει τους κόπους του να αποδίδουν και την ζωή του να στέφεται από ευτυχία.
Οι ψυχικές δυνάμεις είναι ένα παρεξηγημένο τοπίο μέσα στις σύγχρονες αντιλήψεις, ακούν οι άνθρωποι για ψυχικές δυνάμεις και είτε ονειρεύονται αρρώστιες και μεγάλες καταστροφές, είτε φαντάζονται μεγάλους άθλους και ηρωικά κατορθώματα.
Όμως οι ψυχικές δυνάμεις είναι κάτι απλό. Είναι η ικανότητα του ανθρώπου να μετασχηματίζει την βαριά ύλη της συνήθειας, της κατεστημένης αντίληψης και του αναπόδραστου πεπρωμένου, σε πραγματική δύναμη ζωής και να ανασύρει από το θολό τοπίο των αναμεμιγμένων αναμνήσεων, αυτές που έχουν πραγματική αξία για την ανθρώπινη ζωή.
Ένα σύγχρονο Ελληνικό Θαύμα, θα μας έλεγε ο Σωκράτης, ο φιλόσοφος και στοχαστής, δεν θα ήταν τίποτα περισσότερο από το να επαναληφθεί αυτό που έγινε παλιά. να βρεθούν μερικοί άνθρωποι και να ομονοήσουν, να είναι για αυτούς αυτονόητες οι αξίες οι ηθικές και να πάρουν μαζί ο καθένας τον δικό του δρόμο για να αναδείξει πτυχές της ανθρώπινης ζωής που έχουν κάλλος και αρετή. Να ζουν μαζί σε μια κοινωνία που να διέπεται από τις δικές τους αρχές και αυτό να το ονομάζουν ευτυχία και εκπλήρωση του σκοπού της ζωής.
Η σημερινή εποχή έχει πολλά όπλα, όλα εναντίον του Ανθρώπου έχουν στραφεί, η εικόνα, τα δίκτυα, η πληροφόρηση, όλα για να τον απομακρύνουν από τον δικό του σκοπό που είναι η ομόνοια, η ευημερία και η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων να επικρατούν.
Ο Σοφοκλής, ο φιλόσοφος και ποιητής, ό,τι είχε να πει το είπε με τα έργα του, που είναι επίκαιρα όσο ποτέ, μιλούν αυτά για την ζωή και τον θάνατο και την αξία που μπορεί να δώσει ο άνθρωπος στην ζωή, με τις δικές του επιλογές και αποφάσεις, που πρέπει πάντα να είναι θαρρετές.
Για τον Σοφοκλή, όπως και για όλους τους Έλληνες, ο θάνατος είναι προφανής, τον βιώνει όποιος επιλέγει να ζει μια ζωή χωρίς αξία, χωρίς της διανοίας τις αρετές, όποιος αρέσκεται στον δικό του βίο άλλοι να τον καθοδηγούν και θέλει να επιρρίπτει τις ευθύνες για τις κακοτυχίες σε αόριστες συνθήκες και κακούς θεούς.
Να βρεθεί το Έργο της Ζωής είναι το ευκταίο, οι Έλληνες πάντοτε ήθελαν να ζουν μια ουσιαστική ζωή, γεμάτη από αξίες που τους αρέσουν, από αποφάσεις σημαντικές και από διλήμματα άξια λόγου, που αξίζει να απαντηθούν.
Βιργινία Φατσή
21 Φεβρουαρίου 2017
