Αν σταματήσουμε να στοχαζόμαστε, να φιλοσοφούμε και να αναρωτιόμαστε για την ζωή μας, κάτι παθαίνει ο οργανισμός, δεν λειτουργεί καλά όπως και πρώτα, μια δυσθυμία, ένας οχετός γίνεται η ζωή από όπου ρέει και χάνεται ο Εαυτός μας.
Σήμερα επελάσαμε στις καταναλωτικές συνήθειες άλλων λαών, να τις απορροφήσουμε όλες και να πνίξουμε μέσα σε αυτές τις υγιείς φωνές του πολιτισμού του δικού μας, που λέει, όλα με μέτρο παιδιά, για να είναι μέτρον πάντων ο άνθρωπος, να μην μας καταπίνουν αυτά, αλλά πάνω σε αυτά να επιβαλλόμαστε με το σθένος της διανοίας το εκπληκτικό, που μας μεταγγίζουν οι πρόγονοί μας.
Ο Επίκουρος, ένας από τους αγαπημένους φιλόσοφους της Αθήνας, θα μας συμβούλευε λέγοντας ότι η καινοτομία είναι σωστή μόνο όταν εδράζεται σε γερή βάση, να γνωρίζετε καλά την ψυχή ο καθένας την δική του, τι έχει μέσα της και τι επιθυμεί να κάνει στην ζωή του, τότε θα τον συμβουλεύσει σωστά ποιον δρόμο να πάρει στην ζωή του και τότε θα την ακούσει και αυτός και θα καταλάβει σωστά τα δικά της λόγια.
Ο Λόγος είναι τελικά, ο λόγος είναι που θα μας δώσει πίσω την ψυχική μας υγεία, εδώ δεν εννοώ ότι ο άνθρωπος έχει διαπιστώσει ότι δεν είναι υγιής, πάντα όμως υπάρχει και το καλύτερα και για αυτό όλοι προσπαθούμε.
Φαίνεται πως για όλα αυτά μονόδρομος είναι η ειρηνική επανάσταση των διανοουμένων, αρκεί να καταλαβαίνουμε την λέξη σωστά, τον διανοούμενο δεν τον κάνουν τα πτυχία, γίνεται διανοούμενος όποιος έχει αγάπη για την δουλειά, ουσιαστική αγάπη για την παιδεία, μορφώνει τον εαυτό του διαρκώς και επαναστατεί ενάντια στην πνευματική δουλεία, όπως άλλοτε οι πρόγονοί μας πάντοτε πολεμούσαν τον δυνάστη.
Εμείς σήμερα έχουμε την πένα ή το πληκτρολόγιο και όλα τα συστήματα ανοικτά για να ακουστούν οι δικές μας απόψεις, αρκεί να μην θέλουμε να γίνουμε σε όλους αρεστοί, μια καλή συζήτηση απαιτεί διαφωνίες. Αρκεί να έχουμε καλή καρδιά και να αγαπάμε τον συνομιλητή μας, αυτά τα δύο είναι αρκετά για να πολεμήσουμε με τις δικές μας ιδέες, ενάντια στην αμάθεια και το ψέμα, ενάντια στην δυσώδη απαξία της διανοίας του κάθε ανθρώπου και ενάντια στο τέλμα.
Αν σταματήσουμε να στοχαζόμαστε, να φιλοσοφούμε διαρκώς και να αναρωτιόμαστε για την ζωή μας, κάτι παθαίνει ο οργανισμός, δεν λειτουργεί καλά όπως και πρώτα, μια δυσθυμία, ένας οχετός γίνεται η ζωή από όπου ρέει και χάνεται ο Εαυτός μας.
Το αγαθό γονίδιο της καθαρής ψυχής μας, που μας ωθεί να στοχαζόμαστε και να φιλοσοφούμε, θέλει πάντα Δρόμους να ανοίγει μπροστά, αν από παντού φαινόμαστε κλεισμένοι, κάποιο σχέδιο θα βρει, κάποια απόφαση θα πάρει να βγούμε από το αδιέξοδο συλλογικά, αλλά και ο καθένας με τις δικές του δυνάμεις.
Αυτό είναι που έχει αξία στην σημερινή εποχή, όλοι μαζί και ο καθένας με τον Εαυτό του, όλοι να μετέχουμε στις ίδιες δυνάμεις, να βλέπουμε τον κόσμο πάλι αλλιώς, σαν κάτι που περιμένει εμάς για να το κατακτήσουμε, κάθε Έλληνας έχει το γονίδιο αυτό, παντού στην οικουμένη.
Ναι, πράγματι, δεν είναι απλά τα βιβλία αυτά που κατάφερα να φτιάξω. Είναι ουσία, δύναμη και ηθική, που έρχονται από άλλες διαστάσεις, εκεί που πάντα κατοικούν, δημιουργούν και εργάζονται τα πνεύματα των αγαθών μας προγόνων.
Είναι απίστευτο και νομίζω ότι δεν έχει ξανασυμβεί, μια ολόκληρη Κοινωνία να υπάρχει εκεί πάνω στους αιθέρες, συντεταγμένη κατά την ψυχή και ιεραρχημένη κατά την γνώση, που επιθυμεί να μεταγγίσει σε όσους το επιθυμούν, ένα μέρος από τις δικές της ιδιότητες.
Έχω γράψει και γράφω συνεχώς χιλιάδες σελίδες για να μπορέσουν να συμπυκνωθούν τα νοήματα σε λίγες σελίδες ενός βιβλίου και εκεί να υπάρχουν τα λόγια που είναι κατάλληλα για τον καθένα από εμάς για να μιλήσουν στην ψυχή του και να μεταγγίσουν σε αυτήν την ουσία αυτού που του μιλάει, μπορεί να είναι ο Ηρόδοτος αυτός, ο Πυθαγόρας ή ο Ιπποκράτης, δεν έχει σημασία αυτό, αξία έχει ότι υπάρχει ένας καλός Σύμβουλος, που μέσα από τον λόγο του βιβλίου είναι ζωντανός, του μιλάει, συναινεί και τον παροτρύνει, ήσυχα με διάρκεια και με αγάπη πολλή, όση θα μπορούσε να δώσει και ένας ζωντανός άνθρωπος, που αγαπάει.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό, υπάρχει και κάτι παραπάνω. Ότι όλοι αυτοί, που ο καθένας για λογαριασμό του μιλάει, έχουν συναινέσει από την αρχή ότι μιλούν και μας απευθύνονται ως Κοινωνία, ως μια Ψυχή δηλαδή που έχει τις επιμέρους της εκφράσεις.
Έτσι ο λόγος τους δεν είναι αντιθετικός, είναι προσθετικός ο ένας στον άλλον, όταν διαβάσεις τον Ασκληπιό και μετά ακούσεις τον Αρχιμήδη γίνεται ακόμα πιο καθαρή η συμβουλή που ο καθένας δίνει, είτε αυτή είναι προσωπική, είτε αφορά σε ευρύτερα θέματα, αυτά που συνηθίσαμε να λέμε κοινωνικά, δεν είναι όμως παρά μια ευρύτερη πτυχή των προσωπικών μας θεμάτων.
Αν τόσοι πολλοί έχουν στρατευθεί, από τους αγαθούς μας προγόνους, σίγουρα δεν έγινε αυτό για να ταλαιπωρήσουν τον αναγνώστη, αλλά για να του δώσουν με τρόπο εύληπτο και σωστό τις νέες του δυνάμεις, αυτές που χρειάζεται στην σημερινή εποχή για να ζήσει καλά και σωστά να επιβιώσει.
Και γιατί όχι;; Και μερικά θαύματα να συμβούν από αυτά που καθημερινά άλλοτε συνέβαιναν στην Ελλάδα, μια καλή ιδέα να ειπωθεί, κάτι σωστό να μπει στον δρόμο του, μια καλή συντροφιά να δημιουργηθεί, την ομόνοια να βρούμε ανάμεσά μας, την αλληλεγγύη που μας συγκινεί και την Αγάπη στην καρδιά μας.
Τι άλλο χρειαζόμαστε έξω από αυτά για να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε ως Έλληνες;;
Βιργινία Φατσή
3 Μαρτίου 2017
