Στις ωραίες ημέρες της ανάπτυξης του πολιτισμού μας, οι Έλληνες είχαν γαλουχηθεί με πολλούς μύθους. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο μύθος του Περσέα και της Ανδρομέδας, που λέει ότι αφού ο Περσέας σκότωσε την Μέδουσα το φοβερό τέρας, ενώθηκε με την Ανδρομέδα για να ζήσουν μαζί και να δημιουργήσουν.
Ο Μύθος λειτουργεί σε δύο επίπεδα. Το ένα είναι το πραγματικό, το οποίο αντιλαμβάνεται η συνείδησή μας και αρχίζει να διαπιστώνει ότι κάπου υπάρχουν φοβερά τέρατα που παγώνουν την ψυχή του ανθρώπου, όμως ο άνθρωπος μπορεί να βρει τις δυνάμεις να τα νικήσει και να συνεχίσει ευτυχισμένα την ζωή του.
Το άλλο επίπεδο είναι πιο εσωτερικό, αφορά τις μνήμες που ξυπνάει ένας καλός μύθος. Αν οι μνήμες αυτές υπάρχουν στο κύτταρό μας, τότε έρχεται πάλι στην επιφάνεια ο θρίαμβος της νίκης κατά των τεράτων, που εμπλουτίζει την ζωή με πληρότητα και ευτυχία.
Ο μύθος του Περσέας και της Ανδρομέδας έχει πολλά χαρακτηριστικά που τον κάνουν επίκαιρο. Υπάρχουν αρχετυπικοί ήρωες, μεγάλα τέρατα, πολλές μάχες και η διαρκής αναζήτηση του δρόμου που οδηγεί στην νίκη ενάντια στο κακό.
Αν το κακό έχει την μορφή τεράτων, τότε χρειάζεται η βοήθεια των θεών, γιατί ο άνθρωπος τα τέρατα δεν μπορεί να τα νικήσει μόνος. Αν το κακό αφορά την εσωτερική αναζήτηση του κάθε ανθρώπου για να χαράξει τον δρόμο της δικής του ηθικής, τότε οι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλον και στρατεύονται σε κοινό αγώνα.
Ο Περσέας έδειχνε στους Έλληνες τον δρόμο για να επιβιώσουν από τα τέρατα που στοίχειωναν την ζωή τους. Προετοιμάζεσαι για να τα αποκεφαλίσεις και μαζί τους να φύγει ο τρόμος που σκορπούν και η υποβάθμιση.
Η Ανδρομέδα έδειχνε ότι μετά την μάχη υπάρχει η χαρά και η δημιουργία. Μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει και να δημιουργήσει τα δικά του έργα, αφού σκοτώσει τα δικά του τέρατα που τον στοιχειώνουν.
Στον 21ο αιώνα η Αναγέννηση των παλιών μας μύθων γίνεται για να μας βοηθήσει να ανασύρουμε τις παλιές μας δυνάμεις και να αφυπνίσουμε το αρχαϊκό μας σθένος.
Όλα μέσα στον άνθρωπο είναι, το κύτταρό μας φιλοξενεί τις αρχαίες μνήμες και το αρχαϊκό σθένος είναι μέσα στις σημερινές δομές μας.
Αναρωτιόμαστε μερικές φορές: Τι έχει πάλι να μας διδάξει η ιστορία αυτή, Περσέας και Ανδρομέδα; Τόσες χιλιάδες φορές που έχει ειπωθεί δεν είναι αρκετές για να καταλάβουμε την ουσία του μύθου;
Ίσως να μην είναι. Ίσως έχουν ακόμα πολλά να ειπωθούν για την ιστορία του ηρωικού Περσέα που αποκεφάλισε την Μέδουσα χωρίς να χάσει την ζωή του, που βρήκε την Ανδρομέδα και συνέχισε μαζί της να δημιουργεί καινούριους μύθους, που κατάφερε να αποδείξει πόσος ηρωισμός κρύβεται στους ανθρώπους.
Η νέα αφήγηση του ιστορικού μύθου μας προσφέρει τρία πράγματα. Το πρώτο είναι ο καθαρός ηρωισμός των ανθρώπων που δεν ξέρουν ότι είναι ήρωες, απλώς διάγουν την ζωή τους με γενναιότητα γιατί δεν ξέρουν άλλον τρόπο για να ζουν.
Το δεύτερο είναι η δύναμη που έχουν τα οράματα. Είτε οι άνθρωποι οραματίζονται ένα καινούριο μέλλον, είτε οραματίζονται καινούρια έργα, είτε οραματίζονται απλώς μια ζωή ήρεμη και με ευτυχία, τα οράματα έχουν μια δύναμη που ωθεί τους ανθρώπους να τα πραγματοποιήσουν. Χωρίς οράματα τι θα ήταν η ζωή μας; Ήσυχη, άνευρη και βαρετή εν τέλει, ανούσια και δυστυχής μέσα στην απαξία του βίου.
Το τρίτο είναι οι καλές προθέσεις των ηρώων της περιπέτειας. Σε αυτή την αφήγηση του μύθου οι προθέσεις δεν κρύβονται, αν είναι σκοτεινές τότε ως τελείως σκοτεινές περιγράφονται και αν είναι φωτεινές, τότε η λάμψη τους φτάνει μακριά μέχρι να ακουμπήσει την ψυχή μας και να την φωτίσει. Το φως και το σκοτάδι, η μέρα και η νύχτα, ο ήλιος και το φεγγάρι διαρκώς εναλλάσσονται σε αυτή την περιπέτεια όπου οι καλοί άνθρωποι είναι φωτεινοί και το δείχνουν, ενώ οι σκοτεινοί κρύβονται στις σκιές μέχρι να πεθάνουν.
Στις απαρχές του παρελθόντος μας υπήρχαν πολλές ωραίες ιστορίες. Οι ιστορίες αυτές λεγόντουσαν μύθοι και σήμαιναν πολλά για τους ανθρώπους τότε.
Οι άνθρωποι που ζούσαν πριν από την εποχή του Ομήρου, άκουγαν συχνά την ιστορία του Περσέα που σκότωσε την Μέδουσα και της γενναίας Ανδρομέδας που στάθηκε στο πλευρό του για να δημιουργήσουν μια μεγάλη γενιά ηρώων.
Ο Περσέας θα μπορούσε να είναι ο εαυτός μας και η Ανδρομέδα η ψυχή μας. Ένας εαυτός που μπορεί να φονεύει τα τέρατα που απειλούν την ζωή των ανθρώπων και μια ψυχή που ξέρει να αναγεννάται και να στηρίζει τον εαυτό στις διαρκείς περιπλανήσεις του.
Ο εαυτός ονειρεύεται την δράση, την εκτός ορίων αναμέτρηση, την κατάκτηση, ενώ η ψυχή ονειρεύεται την δημιουργία. Αυτοί οι δύο μαζί μπορούν να δημιουργήσουν πολλά και ωραία.
Πέρασαν τα χρόνια, κύλησε πολύς χρόνος από τότε που οι άνθρωποι άκουγαν πρωτογενώς την ωραία ιστορία του Περσέα και της Ανδρομέδας και διαισθανόντουσαν όλα τα διδάγματα που ήθελε να τους δώσει ο μύθος.
Εμείς έχουμε τις λέξεις, είμαστε εγγράμματοι και αρκετά μορφωμένοι, όμως έχουμε και εμείς να αντιμετωπίσουμε πολλά «τέρατα» που απειλούν την ζωή μας και δημιουργούν τον φόβο. Ίσως για αυτό εμφανίστηκε ξανά μια ιστορία που αφορά τον Περσέα και την Ανδρομέδα, πιστή στα ίχνη του αρχαίου μύθου, αλλά εμπλουτισμένη επαρκώς με τα νοήματα που μπορεί να συλλάβει ο σύγχρονος νους μας.
Γιατί ένας μύθος πρέπει πάντα να έχει διδακτική αξία και να εμψυχώνει τους ανθρώπους για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της εποχής τους.
