Ο άνθρωπος ενεργεί για ένα καλύτερο μέλλον όταν μπορεί να ονειρεύεται, να στοχάζεται και να ρεμβάζει

956

Για την Ελλάδα, κατάθλιψη είναι να μην παράγεται πολιτισμός, να μην γίνονται ωραία σύγχρονα έργα, να μην εκδηλώνεται η αγάπη για τον άνθρωπο που διαποτίζει την κυτταρική μας μνήμη.
Όταν αυτό συμβαίνει τότε είναι έκδηλα γύρω μας τα συμπτώματα της παρακμής και της μιζέριας, της ψυχικής συρρίκνωσης και του θανάτου των συλλογικών μας ονείρων.
Τότε, ζούμε σε μια κοινωνία που πάσχει από κατάθλιψη.
Ο Δρόμος για την Ίαση είναι εγγεγραμμένος στην συλλογική μας μνήμη και λέει, σε γενικές γραμμές τα εξής:
Οι Έλληνες ευημερούν όταν επιχειρούν κάτι που αφορά στο κοινό καλό, όταν φροντίζουν την κοινωνία τους και δια αυτής της φροντίδας, ευημερούν οι ίδιοι.
Η συλλογική μας μνήμη υπαγορεύει ενότητα, θάρρος και υψηλή αντίληψη των πραγμάτων, ειδικά σε δύσκολες στιγμές που η ανθρωπότητα πάσχει από βαθιά ανθρωπιστική κρίση.
Το συλλογικό συμφέρον πρέπει να αντιμετωπίζεται και ως ατομικό και ατομικά να αρθούμε πάνω από την συρρίκνωση της καθημερινής μας διαβίωσης και να τολμήσουμε ξανά να ονειρευτούμε.
Τα όνειρα θεραπεύουν την ψυχή. Αρκεί να είναι όνειρα που γίνονται με αγάπη στον άνθρωπο, προστασία στην κοινωνία και όραμα για ένα καλό μέλλον.
Τότε, η κατάθλιψη υποχωρεί από τις κοινωνίες μας και αρχίζουν πάλι αυτές να δρουν και να εργάζονται σε νέες κατευθύνσεις.
Για τους Έλληνες, νέο είναι το παλιό, εκείνες οι αξίες και οι αρχές που θεμελίωσαν μια υγιή Ελλάδα, σε συνθήκες πλήρους βαρβαρισμού των υπολοίπων στο περιβάλλον της.
Η Αυτογνωσία είναι απαραίτητη τόσο σε συλλογική, όσο και σε ατομική βάση. Όμως, κάθε αυτογνωσία πρέπει να έχει μια ισχυρή βάση, αρχών, ιδεών και αντιλήψεων, ως προς τις οποίες το υποκείμενο της αυτογνωσίας, αναγνωρίζει τον εαυτό του.
Έτσι αναπτύσσεται μια εξελικτική διαδικασία, πάνω στην οποία κτίζεται σιγά σιγά η αυτοεκτίμηση, η αυτοπεποίθηση και η αγάπη στον εαυτό.
Η αγάπη στον εαυτό κατά την αρχαιοελληνική της σημασία, ορίζεται ως φροντίδα και αφοσίωση στην αποκρυπτογράφηση των μυστηρίων αυτού του ασήμαντου βίου που λέγεται ζωή, ώστε το υποκείμενο της εξελικτικής διαδικασίας να κτίζει έναν ωραίο βίο και μια καλή ζωή.
Αυτογνωσία λοιπόν, μια καλή βάση, που είναι οι αρχές του πολιτισμού μας και ένα δρών υποκείμενο που είναι η ενεργός συνείδηση του ανθρώπου, με τον συνδυασμό αυτών των δύο μπορούμε να επιτύχουμε θαύματα.
Όμως, τα Ελληνικά θαύματα δεν περιορίζονται στην αυτοίαση του ανθρώπου, ή σε μικρής κλίμακας επιτεύγματα συγκεκριμένων ομάδων, έτσι δείχνει το παρελθόν μας, αυτό υποδηλώνει η Ιστορία για το μέλλον μας.
Επεκτείνονται και καλύπτουν όλα τα θέματα που στην εποχή τους είναι ανοικτά, είτε αυτά αφορούν στην ανθρώπινη φυσιολογία και την εξελικτική διαδικασία του ανθρώπινου κυττάρου, είτε σε μεγάλης κλίμακας παρεμβάσεις και επεμβάσεις για να γίνει πιο ανθρώπινη η ζωή όλων.
Έτσι πάντα οι Έλληνες ισορροπούσαν, ανάμεσα στο πιο μικρό που πάντως είναι ανθρώπινο και στο πιο απέραντο, που είναι η ανάπτυξη της διανοίας μέχρι να καλύψει όλους τους κόσμους και τους ουρανούς.
Αυτή την ισορροπία πρέπει ξανά να βρούμε και να αποκαταστήσουμε ανάμεσά μας, βρίσκοντας ο καθένας ποιο είναι το πιο μικρό, που θεωρεί στην ζωή του ανθρώπινο και το πιο μεγάλο, που θέτει ως όριο της δικής του διανοίας.
Αλλιώς κινδυνεύουμε είτε να μας απορροφήσουν τα δεινά του βίου και να μας εξαφανίσουν κάθε προσπάθεια για καλυτέρευση, κάθε πρόθεση για συλλογικότητα και κάθε εκδήλωση αγάπης προς τον εαυτό μας, είτε να αιωρούμαστε διαρκώς στους απέραντους ουρανούς αγαθών συλλογισμών που πάντως δεν βρίσκουν στην ζωή πραγμάτωση.

Βιργινία Φατσή
10 Αυγούστου 2017

Σημείωση: Στην ιστοσελίδα www.kinoniagnosis.com υπάρχει έχει ένα πιο αναλυτικό κείμενο με τίτλο: «Όσο υπάρχουν Έλληνες υπάρχει Θεός και αγάπη» Είναι σε μορφή pdf και μπορείτε να το διαβάσετε ή να το κατεβάσετε ελεύθερα.