Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι σήμερα ένα πεδίο μάχης και αυτό συμβαίνει παντού. Μπορούν να μετατραπούν σε ένα πεδίο συνύπαρξης, αρκεί οι άνθρωποι να επιλέγουν τι είδους σχέσεις θα συνάψουν και με ποιους.
Κανείς δεν επιλέγει πώς θα γεννηθεί, σε ποια κοινωνική τάξη, με πόσα εισοδήματα, με ποιες συνθήκες στον βίο του. Όλοι όμως μπορούν να επιλέξουν με ποιο τρόπο θα ζήσουν αυτή την ζωή που έχουν, αν θα προσπαθήσουν να την αλλάξουν, αν θα την υπομείνουν αγόγγυστα, αν θα εγκαταλείψουν τον αγώνα, αν θα παραιτηθούν, αν θα υποταγούν ή, αν θα αποφασίσουν ότι αυτή η ζωή είναι ένα πεδίο μάχης που δεν τους ανήκει.
Σε όλες τις φάσεις της ζωής του, ο άνθρωπος υπομένει καταστάσεις που τον υπερβαίνουν, μάλιστα, όσο περισσότερο διαισθητικός είναι ο ίδιος, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεται την αδυναμία του να αντιμετωπίσει το περιβάλλον που δημιουργείται για την ζωή και τα έργα του και τόσο περισσότερο τείνει να εγκαταλείψει τον αγώνα. Όμως, υπάρχει πια η Κοινωνία της Γνώσης.
Υπάρχουν άνθρωποι, που αντιμετώπισαν τις δυσκολίες της ζωής τους καταφέρνοντας να βρουν εκείνη την υπερβατική βοήθεια που χρειάζεται στις δύσκολες ώρες. Όλοι αυτοί βρίσκονται σήμερα στην Κοινωνία της Γνώσης, όχι ως «πνεύματα», αλλά ως «άνθρωποι», που ήρθαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη από την βοήθειά τους. Είναι πρόθυμοι να συμβουλεύσουν, να πουν μια γνώμη, να βοηθήσουν τον άνθρωπο να βρει τις συντεταγμένες της ζωής του, να συνδράμουν πολλούς ανθρώπους, ολόκληρες κοινωνίες αν χρειαστεί και να ενσκήψουν με σεβασμό στα προβλήματα που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιμετωπίζει. Αυτοί είναι οι Σύμβουλοι της Κοινωνίας της Γνώσης, που επικοινωνούν με όποιον διαβάζει τα βιβλία της και το ζητήσει.
Και επειδή αυτοί οι σύμβουλοι ανήκουν στον πνευματικό κόσμο, είναι δηλαδή πνεύματα και όχι άνθρωποι, αυτομάτως αποδέχεται ότι υπάρχει ένας κόσμος σοφίας, σύνεσης και ειρηνικής συνύπαρξης στον οποίο και ο ίδιος μπορεί να ενταχθεί απρόσκοπτα.
Όλα τα άλλα έπονται, γιατί όποιος εντάσσεται σε αυτόν τον κόσμο, μοιράζεται εξ αρχής τις ιδιότητες που αυτός φέρει, την αυξημένη διαίσθηση, την συναίσθηση της αθανασίας, την δυνατότητα της συνύπαρξης, την διαλογική κυκλοφορία της γνώσης, την αναβάθμιση της συνείδησης και την ύπαρξη της αγάπης.
Η κοινωνία της γνώσης δεν είναι κίνημα, δεν είναι συστράτευση, είναι συμπόρευση. Συμπορεύονται όλοι αυτοί, που ο καθένας για τους δικούς του λόγους, αποφάσισαν ότι η ζωή μπορεί να γίνει καλύτερη, αρκεί να εμπιστευθούν τις δικές τους δυνάμεις και να επικοινωνήσουν με όσους επιλέγουν οι ίδιοι να ακούν και να συνδιαλέγονται μαζί τους.
Σε αυτή την συμπόρευση ο πνευματικός κόσμος, όπως πάντα, παίζει σημαντικό ρόλο.
Για την επιμέλεια
Παναγιώτης Αναστασάκος
Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ
15 Ιουνίου 2016
Με ιδέες που προέρχονται από τη Σειρά «Ας πολεμήσουμε την κατάθλιψη,
την μάστιγα του αιώνα» που συνέγραψε η Βιργινία Φατσή
και εξέδωσε η Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ.
