Σήμερα ο άνθρωπος πιστεύει ότι ελέγχει τη ζωή του με χίλιους μύριους τρόπους, είτε γιατί επιλέγει πού θα κατοικεί, αφού τα σύνορα μεταξύ των χωρών έχουν πέσει, είτε γιατί επιλέγει πώς θα μορφώνεται, αφού πια η Παιδεία είναι προσιτή σε όλους, είτε γιατί μπορεί να μετακινείται οπουδήποτε στον πλανήτη προκειμένου να βρει εργασία.
Όλα αυτά μπορεί να συμβαίνουν, όμως ο άνθρωπος ελέγχει τη ζωή του σήμερα λιγότερο από ποτέ, γιατί έχει χάσει την σύνδεσή του με τον αυτοτελή χώρο της ατομικής του διανοίας, σύνδεση που σε άλλες εποχές τον βοήθησε να επιβιώσει.
Η ασφάλεια παράγει οκνηρία, γιατί ποιος ο λόγος να παραμένει κανείς συνδεδεμένος με τις ανώτερες σκέψεις, τα ωραία ιδανικά και τους ευγενείς στόχους, όταν η ζωή παράγει πάρα πολλές ευκαιρίες για καλοπέραση.
Υπάρχει όμως ένα όριο ανάμεσα στην φυσική τάση του ανθρώπου για την οδό του ελάχιστου μόχθου και την αναβαθμισμένη προσπάθεια που συνεχώς απαιτείται για να συντηρηθεί η φύση του, η οποία επιδιώκει πάντα την απρόσκοπτη διάνοιξη δρόμου προς τον κόσμο των ιδεών, του κάλλους και της ψυχικής αρμονίας. Χωρίς αυτά ο άνθρωπος πεθαίνει, γιατί δεν αρκούν να τον συντηρήσουν στην ζωή ο μόχθος για την καλοπέραση ή η ευημερία που επιτυγχάνει.
Έχει ανάγκη και από άλλες ουσίες, πιο άυλες και όμως υπαρκτές, όπως είναι η ουσία των οραμάτων, των ονείρων και των σκέψεών του.
Αυτές οι ουσίες είναι και οι πιο απαραίτητες για την λειτουργία του εγκεφάλου του.
Ας δούμε λίγο τι χρειάζεται, ο εγκέφαλος για να είναι σε καλή λειτουργία.
Αρχικά χρειάζεται μια ασπίδα προστασίας, έναν θώρακα, ο οποίος θα προστατεύει την λειτουργία του από την άσχημη επίδραση των κάθε είδους ερεθισμάτων, με την μορφή εικόνας, ήχου ή γραπτού κειμένου, που έρχονται σε αυτόν ανεξέλεγκτα μέσω των αισθητηρίων οργάνων. Και στην σημερινή εποχή είναι πολλά και όλα εξόχως διαβρωτικά.
Χρειάζεται όμως απαραίτητα και την διάνοια, ως εσωτερική του λειτουργία, που του επιτρέπει να συνδιαλέγεται με τον κόσμο των ιδεών, να προτείνει και να απορρίπτει, να αποδέχεται και να τον αποτρέπουν, να δημιουργήσει δηλαδή ένα σύνολο συναλλαγών, γερά εδραιωμένων στην καθημερινή πραγματικότητα, που να έχουν μέσα τους την ουσία των ονείρων και έτσι να είναι ανθεκτικές και λειτουργικές.
Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η διαρκής αναζωογόνηση του εγκεφάλου, ο οποίος συνήθως καταπονείται από ένα πλέγμα σκέψεων, που τον αναγκάζει το περιβάλλον του δια της βίας να ενσωματώσει και οι οποίες συνηθέστατα του προκαλούν βλάβες. Γιατί κάθε άνθρωπος πρέπει να σκέπτεται με τον δικό του τρόπο και δια αυτού να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα και τις σκέψεις των άλλων.
Για την επιμέλεια
Παναγιώτης Αναστασάκος
Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ
17 Μαΐου 2016
Με ιδέες που προέρχονται από την Συλλογή: «Ο Δρόμος για την Ίαση» και το Βιβλίο-Δίαυλο
της Συλλογής «Η Διάνοια Θεραπεύει και Θεραπεύεται», που συνέγραψε η Βιργινία Φατσή
και εξέδωσε η Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ τον Οκτώβριο 2014.
