Ο Ελληνικός Λόγος δημιουργήθηκε εξ αρχής ως λέξεις – κόσμοι που περικλείουν την κλίμακα της εξέλιξης και δημιουργήθηκαν για την εξέλιξη, ως ήχοι που ακούγονται για να αγγίζουν τις χορδές που βαθειά κρυμμένες μέσα στον άνθρωπο, ενεργοποιούν την μελωδία της δικής του φωνής, της φωνής του ανθρώπου, τόσο διαφορετικής από την φωνή του ζώου, που γεννήθηκε για να γρυλίζει, ενώ ο άνθρωπος γεννήθηκε για να κατανοεί την ομορφιά και να την απεικονίζει.Ο Ελληνικός Λόγος περιέχει μέσα του την ίδια την εξέλιξη, γιατί είναι λέξεις που εξελίσσονται διαρκώς, μεταβάλλονται για να χωρέσουν τις νέες δυνατότητες του ανθρώπου, δεν είναι στείρες απεικονίσεις της φαινόμενης πραγματικότητας γύρω του, αλλά ενεργές διελεύσεις της δικής του διανοίας και διαστελλόμενες σφαίρες της δικής του σοφίας, με όριο στην διαστολή τους, μόνο την ανάγκη επικοινωνίας με τους άλλους γύρω του, γιατί άλλο όριο, εκτός από αυτό, ουδέποτε ετέθη στον Ελληνικό Λόγο.
Ο Ελληνικός Λόγος είναι η πηγή της σοφίας μας, της ελπίδας που έχουμε για την ανωτερότητα του ανθρώπινου είδους και της αποδεδειγμένης ικανότητάς του να κυριαρχεί των άλλων ειδών, της βάσιμης υποψίας μας ότι ο άνθρωπος πράγματι κατάγεται από τους θεούς, της ενεργού μας μνήμης και της σοφίας του συλλογικού μας ασυνειδήτου.
Με τον Ελληνικό Λόγο μεγάλωσαν γενιές ολόκληρες αυτού του είδους των ανθρώπων με τις σπάνιες ενορατικές ικανότητες, την φοβερή διαίσθηση, την πηγαία αίσθηση της ποίησης, την ανάγκη να παράγουν το κάλλος και στην πιο ασήμαντη λεπτομέρεια του καθημερινού τους βίου, να βλέπουν γύρω τους την αρμονία και να εγκαθιστούν μέσα τους τον θεό.
Άλλοι λαοί επέλεξαν την δύναμη και με την δύναμη επιβλήθηκαν, άλλοι διάλεξαν το πνεύμα και εκεί αφιέρωσαν τις προσπάθειές τους, άλλοι επιβλήθηκαν με τα όπλα και ορισμένοι με την αρετή της διανοητικής εργασίας.
Οι Έλληνες επέλεξαν τον Άνθρωπο. Όπου ως Άνθρωπο εννοούσαν την συντεταγμένη και καθολική προσπάθεια όλων των ανθρώπων να συναντήσουν τον θεό, όχι μόνο ψηλά στους Ουρανούς, αλλά σε όλες του τις εκδηλώσεις, να αποκτήσουν οι ίδιοι την δύναμη της διανοίας του και με εφόδιο την τόλμη, την δύναμη και την αποφασιστικότητα να χαράξουν οι ίδιοι τις επιλογές της ζωής τους.
Γενναία απόφαση και καθόλου συνηθισμένη, γιατί την εποχή που όλοι έβλεπαν τους συμπαγείς, ακίνητους όγκους της καθημερινότητας και τα μεγάλα και τρανά φαινόμενα που τους υπερέβαιναν, οι Έλληνες επέλεξαν τον μυστικισμό, ως στάση ζωής και καθολική προσήλωση στα κοινά έργα.
Οι Έλληνες λοιπόν ως μυστικιστές. Οι πρώτοι μυστικιστές που κατενόησαν τον Άνθρωπο ως το σύνολο του Έργου Του στον χώρο, αποδύθηκαν σε μια συλλογική προσπάθεια να έρθουν σε επαφή με αυτό το Έργο και να το κατανοήσουν, εξάντλησαν τα ατομικά αποθέματα της διανοίας τους, για να δώσουν μορφή στον Άνθρωπο και αφιέρωσαν την ζωή τους στην αναζήτηση της αλήθειας. Έτσι παρήγαγαν την συλλογική τους διάνοια.
Η συλλογική διάνοια των Ελλήνων είναι η Πηγή όλων των έργων τους, τα ζήδωρα νάματα του πολιτισμού τους, οι ποταμοί της έμπνευσης που τους χαρακτήρισαν στην ζωή τους, τα Ύδατα όπου όλοι καταδυόντουσαν για να βρουν την δική τους αλήθεια και η ήρεμη λίμνη των πρόσκαιρων θανάτων τους. Οι Έλληνες πριν διαβούν την Αχερουσία για να μεταβούν οριστικά στον κόσμο των πνευμάτων, βίωναν πολλαπλούς θανάτους, τους οποίους περίμεναν με προσμονή και ελπίδα.
Βιργινία Φατσή
Αθήνα, 7 Νοεμβρίου 2016
