Τις τελευταίες μέρες του Μαΐου εκδόθηκε το βιβλίο της Βιργινίας Φατσή
“Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΚΤΙΖΕΙ ΠΑΡΘΕΝΩΝΕΣ“
Το έργο που ονομάσθηκε «Παρθενώνας» και με αυτό το όνομα έφθασε μέχρι τις ημέρες μας, είναι χαρακτηριστικό της νοοτροπίας των Ελλήνων και της πίστης τους στις ανώτερες δυνάμεις της διανοίας τους, τόσο της συλλογικής, όσο και των ατομικών της εκφράσεων.
Το ίδιο το έργο υπερέβαινε κατά πολύ τις δυνάμεις, οικονομικές και τεχνικές, της κοινωνίας τους, τις γνώσεις που διέθεταν και τις δεξιότητες που κατείχαν. Όμως το επιχείρησαν.
Και όχι μόνο το επιχείρησαν, αλλά κατόρθωσαν να φτιάξουν ένα Σύμβολο, που σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, όταν το βλέπουν αναγνωρίζουν την Ελλάδα, που άντεξε την φθορά 25 αιώνων και που είναι ευχής έργον το ότι κατάφεραν να το πραγματοποιήσουν.
Η Αθήνα που αποφάσισε να αναλάβει ένα τέτοιο έργο, δεν είναι η Πόλη του χρυσού αιώνα, με την ωραία ανάπτυξη, τους θαυμάσιους λόγους στην Πνύκα και τους στοχαστικούς διαλόγους των φιλοσόφων.
Είναι μια Πόλη κατεστραμμένη από τους Περσικούς πολέμους, γεμάτη ερείπια, με μανάδες που έχουν θάψει τους γιους τους, με οικογένειες που θρηνούν θύματα του πολέμου, με την οδυνηρή επίγνωση ότι η ήττα δεν θα ήταν και σημαντικά διαφορετική από την νίκη, σε όρους της μετά τον πόλεμο επιβίωσης.
Όταν μια τέτοια εικόνα ερήμωσης και καταστροφής κυριαρχεί, χρειάζεται πολλή Αγάπη για να καταφέρει η Πόλη να ανασυγκροτηθεί και να ανακτήσει τις λειτουργίες της. Και χρειάζεται αυτή η Αγάπη να είναι κτήμα των πολλών και όχι ιδέα των ολίγων. Για αυτό χρειάζεται ένα μεγάλο έργο, που θα τους ενώσει όλους σε κοινή προσπάθεια, που θα τους κάνει να εργασθούν με όλες τους τις δυνάμεις, που θα τους φέρει στα όρια των αντοχών τους και των φυσικών τους δυνάμεων, που θα τους κάνει να υμνούν καθημερινά τον Θεό για την βοήθειά του και κυρίως, που θα τους αναγκάσει να ομονοήσουν αναγκαστικά για να αποπερατωθεί το έργο.
Ο Παρθενώνας ήταν ένα τέτοιο έργο, πολύ χαρακτηριστικό και διαχρονικό Σύμβολο της Αγάπης για τον Άνθρωπο. Όχι μόνο γιατί όλο το έργο υμνεί την διαχρονική αξία της καθημερινής ζωής κάθε ανθρώπου, αρκεί αυτή να είναι ειρηνική, να την εμπνέουν ανώτερα ιδανικά και να έχει πίστη στον Άνθρωπο. Αλλά κυρίως γιατί για να δημιουργηθεί το Έργο χρειάστηκε να επιστρατευθεί όλη η αγάπη που όλοι διέθεταν.
Ίσως για αυτό ο Παρθενώνας είναι ανυπέρβλητο Σύμβολο, μέχρι σήμερα. Γιατί προέρχεται από την αγάπη, δημιουργήθηκε με αγάπη και κτίσθηκε με περίσσευμα Αγάπης.
