Η αγάπη είναι ένα ρευστό υλικό, μια πραγματική ουσία, που δεν μπορούμε να την δούμε, δεν μπορούμε να την αγγίξουμε, δεν μπορούμε να την ακούσουμε, όμως υπάρχει και υφίσταται.
Υφίσταται αφ’ εαυτής ως συμπαντική δύναμη και κοσμική σταθερά, ως ποιότητα της ύλης και ως χαροποιός ιδιότητα της ψυχής, μετακινούμενη αυτονόμως από περιοχή σε περιοχή και από τόπο σε τόπο, αφήνοντας χαρμόσυνα μηνύματα για την παρουσία της και συγκινώντας τους ανθρώπους στο πέρασμά της.
Θέλει να διεισδύσει παντού, εξαπλώνεται εύκολα, διαπερνά τα τείχη της αδιαφορίας, εξοβελίζει τους όγκους της ασχήμιας, μόνο όμως όταν το υλικό που συναντά είναι δεκτικό στην δική της φύση. Μόνο δηλαδή όταν ο άνθρωπος διαθέτει τις ιδιότητες της δικής του διανοίας και αυτονοήτως γνωρίζει την αγάπη, στις μορφές που ο ίδιος την έχει συναντήσει. Τότε μπορεί και δέχεται τα νέα σχήματα της αγάπης.
Η Αγάπη ως θεϊκή ιδιότητα του σύμπαντος και αγαπημένη δύναμη του Ανθρώπου, πρέπει πάντα να εξελίσσεται.
Πρέπει πάντα να κυκλοφορεί, να διαβρέχει τους ανθρώπους, να ενώνεται με την ψυχή τους, να αφυπνίζει την διάνοιά τους και να κάνει αισθητή την παρουσία της στην ζωή τους. Γιατί μόνο μια ζωή με διακριτή την παρουσία της αγάπης, αξίζει να την ζει κανείς.
Η πεμπτουσία της αγάπης είναι η ύπαρξη του Θεού, όπως αυτή εμφανίζεται μέσα από τα έργα της διανοίας, όχι όλα και όχι πολλά. Όμως εκεί που εμφανίζεται, υπάρχει αγάπη σε μεγάλες ποσότητες, ικανή να αλλάξει τα πράγματα προς όφελος πάντα του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος για μια ακόμα φορά είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, όχι πια ως φορέας της κατάθλιψης ή κομιστής κακών ειδήσεων, αλλά ως ο καλός καγαθός άνθρωπος που με την βοήθεια του Θεού έρχεται πάλι σε επαφή με τα έργα της διανοίας, τα ακουμπά και τον αφυπνίζουν, τον ελκύουν και αυτός ανταποκρίνεται, αισθάνεται την ανάγκη να περιοριστεί στα όρια που του αφήνουν και να τα ανιχνεύσει.
Κυρίως όμως αισθάνεται την ανάγκη να επικοινωνήσει με την ρευστή υπόσταση της αγάπης για την δημιουργία, αυτής που κάπου υπάρχει και αίφνης αναβλύζει σαν καθαρό νεράκι μέσα από τα κείμενα που διαβάζει και μεταδίδεται σε αυτόν ήρεμα και απαλά, διαβρέχει την ψυχή του και παρασύρει την θλίψη του, ανακουφίζει την ύπαρξή του από το άχθος των φορτίων που σηκώνει, τον ελευθερώνει από τους καταναγκασμούς του και του δημιουργεί την ήρεμη γαλήνη που χρειάζεται για να αναπτύξει τα όνειρά του.
Για την επιμέλεια
Παναγιώτης Αναστασάκος
Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ
19 Μαΐου 2016
Με ιδέες που προέρχονται από την Συλλογή: «Έργα και Ημέρες της Κοινωνίας της Γνώσης»
και το Βιβλίο-Δίαυλο της Συλλογής «Η Αρχή των Ρευστών, όπως η Αγάπη», που συνέγραψε
η Βιργινία Φατσή και εξέδωσε η Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ τον Οκτώβριο 2014.
