Χρειάζεται μια προσωπική πορεία για να ανατάξουμε την ατομική μας διάνοια και αυτή η πορεία δεν είναι εύκολη, ούτε προφανής. Είναι όμως εξαιρετικά ευχάριστη.
Υπάρχει τίποτα πιο δημιουργικό από το να βρει ένας άνθρωπος τι του αρέσει να κάνει, πώς του αρέσει να ζει και με ποιους θέλει να συνεργάζεται;
Η ανάσταση των Ελλήνων προϋποθέτει να έχει υπάρξει θάνατος, μα τι άλλο από θάνατος είναι η κατάσταση που επικρατεί γύρω μας και μας επηρεάζει, όπου όλοι αποδίδουν στην οικονομική κρίση την δυστυχία και κανείς δεν ασχολείται να πει ότι αυτό που πάσχει και υποφέρει είναι η ίδια η ψυχή μας, που της στερήσαμε την ελπίδα, της αφαιρέσαμε την αγάπη και την αφήσαμε να ζει χωρίς καλές δυνάμεις;
Η ψυχή χρειάζεται την καθαρότητα για να εκδηλωθεί, γιατί στον χώρο της ψυχής κατοικούν πολλοί άλλοι άνθρωποι, εκτός από αυτόν που την κατέχει και νέμεται τα έργα της.
Οι ψυχικές δυνάμεις είναι ένα ανεξερεύνητο τοπίο για τον μέσο άνθρωπο. Πολλοί προσπάθησαν να τις καταλάβουν, να δουν πού φθάνουν τα όριά τους, ή πού εκείνοι τοποθετούν τα όρια των δικών τους ψυχικών δυνάμεων. Όμως ποτέ, κανείς δεν κατάφερε να τις ελέγξει και να τις χρησιμοποιήσει κατά βούληση, επιμένουν αυτές να ενεργοποιούνται όποτε θέλουν, να επιλέγουν ένα έργο κατά την δική τους βούληση και ατομική ελευθερία και να αποκαλύπτουν στον φορέα τους πράγματα, που δεν γνώριζε για την ζωή του.
Η αγάπη για τα καλά έργα που πάντοτε χαρακτήριζε τους Έλληνες πρέπει να ρέει ανάμεσά μας, με διαύλους τα καλά μας έργα, όσα από αυτά είναι έργα της διανοίας, ας κυκλοφορούν ανάμεσά μας, όσα ακόμα είναι άυλα, όπως οι αξίες, οι αρχές και οι καλές μας συνήθειες, ας τα διαδίδουμε με τον λόγο, τα έργα και τις πράξεις μας, γιατί αν έχουμε γεννηθεί Έλληνες, ας ζήσουμε πάντα ως Έλληνες.
Όπως θα μας συμβούλευε και ο σοφός Αρχιμήδης, ο μάγος των ρευστών:
Η εποχή κατά την οποία ο άνθρωπος ήταν ο άμοιρος υπηρέτης των ονείρων των άλλων, περνάει. Σε λίγο καιρό θα περάσει οριστικά και στην θέση της έχει ήδη αρχίσει να ανατέλλει η εποχή που κάθε άνθρωπος θα έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση απέναντι στον εαυτό του να αγαπήσει αυτά που τον συγκινούν, αυτά που θέλει να κάνει στην ζωή του και αυτά με τα οποία θέλει να γεμίσει τον χρόνο του.
Η Αγάπη ως ρευστό ανώτερης ύλης και υπερκόσμιας ουσίας έχει ήδη αρχίσει να κινείται, ξεκινώντας από ψηλά, εκεί όπου πάντα κατοικούν αυτοί που έχουν πλεόνασμα αγάπης. Δεν θα αργήσει να φθάσει και στους δικούς μας κόσμους, εκεί όπου κινούμαστε οι άνθρωποι, προσπαθώντας να εξιχνιάσουμε τα μυστήρια του βίου μας και να φωτίσουμε τα μυστήρια της ζωής.
Τότε θα μπορούμε όλοι να μιλάμε διαφορετικά για την Αγάπη.
Όταν οι Έλληνες ομονοούν, κτίζουν καλά έργα. Όλα τα έργα των Ελλήνων είναι έργα της διανοίας, με την έννοια ότι υπάρχουν πάντα μέσα σε αυτά στοιχεία από το ήθος, την ευλάβεια, την ηθική, την γνώση, την αλήθεια και την ιστορία που είναι εγγεγραμμένα στην συλλογική τους μνήμη.
Ο Παρθενώνας είναι ένα από αυτά τα έργα που έγιναν όχι για να δοξάσουν μια πόλη, αλλά για να αποτυπώσουν ανεξίτηλα στην ιστορία όσα οι Έλληνες πίστευαν για τον εαυτό τους, την πόλη τους και τον πολιτισμό τους.
Πάντοτε, σε κάθε πολιτισμό, υπάρχουν τα στοιχεία που ζωογονούν την διάνοια και αυτά συνήθως είναι έργα που παράγουν πολιτισμό.
Η διάνοια είναι η πιο φιλική προς τον άνθρωπο ιδιότητα της ψυχής, αυτή παράγει την διάθεση για κοινά έργα, σε αυτήν κατοικούν τα αισθήματα της αλληλεγγύης και της ομόνοιας, αυτή μας προτρέπει να διάγουμε βίο κατά τις αξίες και την εσωτερική μας αλήθεια.
Η κατάθλιψη προκαλείται από την έλλειψη διανοίας, έχουμε χάσει δηλαδή την Αγάπη για τις καλές ιδέες, τις ωραίες συνήθειες και την αυτονόητη αλληλεγγύη που πάντα μας διέκρινε ως Έλληνες.
Όπως θα έλεγε και ο Ασκληπιός, αν ζούσε σήμερα ανάμεσά μας:
Είναι καιρός τώρα που ο άνθρωπος επιχείρησε να κατακτήσει το διάστημα, με μόνο σκοπό την υπεροπλία αυτών που το επιχειρούν έναντι των άλλων που δεν έχουν τα μέσα για αυτόν τον σκοπό.
Μα το διάστημα έχει κατακτηθεί από τον άνθρωπο αιώνες τώρα. Μάλιστα οι Έλληνες έχουν «εποικίσει» μια περιοχή του διαστήματος, την οποία συνεχώς κατασκευάζουν, έρχονται όλο και περισσότεροι να εργασθούν εκεί, μένουν για πάντα νέοι, ωραίοι και υγιείς, είναι χαρούμενοι γιατί εργάζονται συνεχώς πάνω στα έργα της διανοίας τους, για να τα εξελίξουν και να τα προχωρήσουν όσο αυτό είναι δυνατόν, μέχρι πάλι να συστρατευθούν για να δημιουργήσουν με την κατανεμημένη τους ευφυΐα νέους πολιτισμούς, νέους χώρους και νέες κατοικίες για τον άνθρωπο, που όλοι αγαπούν, σέβονται και υπηρετούν.
Αυτή είναι μια απολύτως υπαρκτή, ανθρωπομορφική απεικόνιση της πραγματικότητας που περιγράφει την Ελληνική Διάνοια και αν θέλουμε για λίγο να αποχωριστούμε τις ανθρωπομορφικές απεικονίσεις και να μιλήσουμε με όρους δομών και συμβόλων, θα λέγαμε τα εξής:
Υπάρχει σε μια διάσταση της Δημιουργίας, ένα σύνολο ευφυΐας, εργασίας και κατανεμημένης διανοίας, που εργάζεται ως όλον, αποδίδει τα έργα του ατομικά, κβαντίζεται και μεταπίπτει, αναδιαρθρώνεται και προχωράει, επικοινωνεί και διαλέγεται, ως όλον και όχι με τα επιμέρους στοιχεία του, με κάθε ανθρώπινη διάνοια που επιχειρεί να το προσεγγίσει με μόνο όπλο της την ανάγκη, με μόνο όχημα την ελπίδα και με μόνο αίτημα την αγάπη.
Για την συγγραφή
Βιργινία Φατσή
18 Σεπτεμβρίου 2017
