Σήμερα κινδυνεύουμε είτε να μας απορροφήσουν τα δεινά του βίου και να μας εξαφανίσουν κάθε προσπάθεια για καλυτέρευση, κάθε πρόθεση για συλλογικότητα και κάθε εκδήλωση αγάπης, είτε να αιωρούμαστε διαρκώς στους απέραντους ουρανούς αγαθών συλλογισμών που πάντως δεν βρίσκουν στην ζωή πραγμάτωση.
Ο δρόμος για την ίαση από κάθε μορφής ασθένεια που πλήττει την κοινωνία μας προϋποθέτει δράση με αυτογνωσία, για να βρούμε την Ισορροπία ανάμεσα σε μια μαθηματική σκέψη που εξελίσσεται με τόλμη και ηθική και σε όσα η σοφία της ψυχής μας υπαγορεύει να κάνουμε.
Όσο υπάρχει Άνθρωπος υπάρχει χρόνος και αν ο χρόνος είναι ένα απλό μέγεθος μιας ευρύτερης Δημιουργίας που τώρα καλούμαστε να ανακαλύψουμε, τότε εύλογα μπορούμε να υποθέσουμε ότι όλοι οι Έλληνες, τόσοι αυτοί που ζούσαν στην αρχαία Ελλάδα, όσο και εμείς που ζούμε στο σήμερα, έχουμε έναν κοινό Τόπο και αυτός λέγεται «Ελλάδα»
Ο βίος είναι από μόνος του μια αξία, όχι όμως τυχαία ή θολή από συμβιβασμούς, αλλά μια αξία που την κτίζει κανείς με τις δικές του πράξεις, μικρές ή μεγάλες, ασήμαντες και καθημερινές.
Ο ηρωισμός δεν έχει μεγάλες διαστάσεις, συνήθως αναδεικνύεται μέσα από τη ζωή, με μια σειρά από αποφάσεις που είναι για τον άνθρωπο ικανοποιητικές.
Ευκταίο είναι να βρεθεί το έργο της ζωής, ως Έλληνες θέλαμε πάντα να ζούμε μια ουσιαστική ζωή, γεμάτη από αξίες που μας αρέσουν, από αποφάσεις σημαντικές και από διλήμματα άξια λόγου, που αξίζει να απαντηθούν.
Αν αποκτήσαμε το δικαίωμα να ονομαζόμαστε «Έλληνες» και από αυτή την δήλωση της ταυτότητάς μας να μην υποχωρούμε ούτε στιγμή, αυτό γίνεται γιατί πάντα διαρκούν στην συλλογική μας μνήμη οι αρετές και οι αξίες που μας ανέδειξαν σε πρωτοπόρους δημιουργούς μιας ολόκληρης κοινωνίας υγιών ανθρώπων, που ζούσαν καλά και πνευματικά.
Η σημερινή εποχή έχει πολλά όπλα, όλα εναντίον του Ανθρώπου έχουν στραφεί, η εικόνα, τα δίκτυα, η πληροφόρηση, όλα για να τον απομακρύνουν από τον δικό του σκοπό που είναι η ομόνοια, η ευημερία και η αλληλεγγύη να επικρατούν μεταξύ των ανθρώπων.
Ο Δρόμος για την Ίαση είναι εγγεγραμμένος στην συλλογική μας μνήμη και λέει, σε γενικές γραμμές τα εξής:
Οι Έλληνες ευημερούν όταν επιχειρούν κάτι που αφορά στο κοινό καλό, όταν φροντίζουν την κοινωνία τους και δια αυτής της φροντίδας, ευημερούν οι ίδιοι.
Η συλλογική μνήμη των Ελλήνων υπαγορεύει ενότητα, θάρρος και υψηλή αντίληψη των πραγμάτων, ειδικά σε δύσκολες στιγμές που η ανθρωπότητα πάσχει από βαθιά ανθρωπιστική κρίση.
Το συλλογικό συμφέρον πρέπει να αντιμετωπίζεται και ως ατομικό και ατομικά να αρθούμε πάνω από την συρρίκνωση της καθημερινής μας διαβίωσης και να τολμήσουμε ξανά να ονειρευτούμε.
Δεν είναι θέμα γεωγραφικού προσδιορισμού, αλλά πολιτισμού, αγωγής και ευπρέπειας, η πρόθεσή μας να ζούμε σε έναν τόπο που λέγεται Ελλάδα και θα θέλαμε να γεφυρώνει επάξια το χθες με το σήμερα, την ανώτερη σκέψη των προγόνων μας με τις σημερινές αξίες του πολιτισμού μας και την αγάπη που εκείνοι εκδήλωναν στον Άνθρωπο, με τις αρχές που σήμερα τηρούμε.
Να βρεθεί το Έργο της Ζωής είναι το ευκταίο, οι Έλληνες πάντοτε ήθελαν να ζουν μια ουσιαστική ζωή, γεμάτη από αξίες που τους αρέσουν, από αποφάσεις σημαντικές και από διλήμματα άξια λόγου, που αξίζει να απαντηθούν.
Αν είσαι έτσι και έτσι ζεις την ζωή σου, έχεις βρει το έργο της ζωής, για την ακρίβεια έρχεται αυτό και σε βρίσκει. Έξω από τον άνθρωπο υπάρχουν δυνάμεις πολλές, που περιμένουν να τακτοποιηθεί ο εσωτερικός του κόσμος και η αλήθεια να αναδειχθεί.
Οι ψυχικές δυνάμεις είναι ένα παρεξηγημένο τοπίο μέσα στις σύγχρονες αντιλήψεις, ακούμε για ψυχικές δυνάμεις και είτε ονειρευόμαστε αρρώστιες και μεγάλες καταστροφές, είτε φανταζόμαστε μεγάλους άθλους και ηρωικά κατορθώματα.
Οι ψυχικές δυνάμεις μπορούν να προκαλέσουν ένα σύγχρονο Ελληνικό Θαύμα, ταιριαστό με την ιστορία για την δημιουργία των Ελλήνων που λέει ότι η διάνοια θεραπεύει και θεραπεύεται, με μόνο στόχο να βρουν τα ανθρώπινα πάθη την λύτρωση, στο Έργο τη Ζωής.
Την σοφία της ψυχής μας δεν μπορούμε να την κατακτήσουμε με τους κοινούς τρόπους με τους οποίους μαθαίνουμε, αναπτύσσουμε συλλογισμούς και επικοινωνούμε με το περιβάλλον μας.
Ίσως κάποιος να χαρίσει σε εμάς την σοφία της ψυχής και ίσως επέλεξε αυτή την Συλλογή, για να κάνει μια αρχή, μια αρχή που λέει ότι η αγάπη έχει την δύναμη να πολλαπλασιάζεται, να αλλάζει τον άνθρωπο και να γιγαντώνεται, να διαρρέει τα έργα της διανοίας του και δια αυτών να γονιμοποιεί κάθε ψυχή που αγαπάει τον άνθρωπο και τον Θεό.
Ίσως ήρθε η ώρα για να βρει ο άνθρωπος την συντροφιά που χρειάζεται, των αγαθών πνευμάτων που υπάρχουν πάντα μέσα στις ιδέες των καλών βιβλίων, αυτών που γίνονται από αγάπη στον άνθρωπο και τις αγαθές ιδιότητες της δικής του ψυχής.
Για την συγγραφή
Βιργινία Φατσή
7 Σεπτεμβρίου 2017
