Δεν θα έπρεπε να μας προκαλεί καμία έκπληξη το γεγονός ότι οι Έλληνες τότε, πριν 2500 χρόνια κατόρθωσαν με την σκέψη τους να κατανοήσουν την δομή του σύμπαντος, τις κινήσεις των άστρων, την φύση των ουράνιων διεργασιών και τις κινήσεις των πλανητών, με τέτοιο ουσιώδη και αποκαλυπτικό τρόπο ώστε να ενσωματώσουν τις γνώσεις τους στην καθημερινή τους σκέψη με στόχο πάντα να βελτιώσουν την ζωή του ανθρώπου.
Τότε οι Έλληνες δεν διέθεταν εξελιγμένα τηλεσκόπια, ούτε σταθμούς παρατήρησης στο διάστημα. Είχαν όμως σε αφθονία, αυτό που μας λείπει σήμερα. Την ακαταπόνητη διάθεση να μάθουν περισσότερα, να εξερευνήσουν καινούριους κόσμους, να εμπιστευθούν ως όχημα την στερεά τους σκέψη και να περιπλανηθούν σε νέους Τόπους, τόπους όπου πίστευαν ότι θα βρουν την νέα γνώση.
Ως όχημα πάντα εννοούσαμε την διευρυμένη συνείδηση του ανθρώπου, αυτή που του επιτρέπει να αναλύει τα πράγματα, χωρίς να καθηλώνεται στην ίδια την δική του ανάλυση, να βλέπει την πραγματικότητα γύρω του, χωρίς να αφομοιώνεται σε αυτήν, αλλά να επιθυμεί να την αλλάξει, να σκέπτεται έχοντας όλους τους περιορισμούς της φαντασίας του, που επιβάλλονται από τις γνώσεις του, αλλά παράλληλα δίνοντας τον χώρο στα όνειρά του να κατοικήσουν σε αυτήν.
Είναι όμως και κάτι παραπάνω η διεύρυνση συνείδησης. Είναι η αφόρητη γνώση ότι ο κόσμος είναι ισχυρά πιο διευρυμένος από αυτόν που κατανοούμε με τις γνώσεις μας, ότι το σύμπαν μας περιέχει αλλά και περιέχεται σε εμάς, ότι τα όντα που υπάρχουν στους κόσμους της γνώσης είναι αιώνια, διαχρονικά και άφθαρτα, ότι ο χρόνος γυρίζει κατά την βούλησή του, επανερχόμενος σε όσα δημιούργησε χωρίς να τα ολοκληρώσει, ότι ο άνθρωπος ανήκει στην διευρυμένη του συνείδηση και αυτή με την σειρά της ανήκει στον Κόσμο.
Δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ζούμε σήμερα σε μια επάνοδο του χρόνου, εκείνου που θα φέρει μπροστά μας νέες ανακαλύψεις, θα μας διδάξει ξανά την φύση των πραγμάτων, θα μας αποκαλύψει κρυμμένες δυνατότητες της δικής μας φύσης και θα δούμε ξανά την Ουράνια Τάξη, όπως την έβλεπαν και την αγαπούσαν οι Έλληνες, ως αέναη πηγή της δικής τους σοφίας και διαχρονική εκδήλωση της σοφίας των όντων.
Θα πρέπει να περιμένουμε να συμβούν καινούρια πράγματα και να προετοιμαζόμαστε για αυτό, ο καθένας κατά τις επιταγές της διανοίας του και την βούληση της αιώνιας σοφίας του. Γιατί η νέα εποχή που έρχεται μας αφορά όλους.
Οι Έλληνες ενεργούσαν με μια φιλοσοφία ζωής που λέει ότι την πραγματικότητα την αλλάζεις, μόνο όταν είσαι έτοιμος για αυτό, δεν περιμένεις τις κοσμογονίες και τις μεγάλες ανακατατάξεις να συμβούν.
Ο ουρανός είναι γεμάτος σχήματα που κάτι συμβολίζουν, αρκούδες, λιοντάρια, φίδια, τον Ηρακλή και τους Ήρωες και μια σειρά άλλες μορφές που μας δείχνουν πως ό,τι είναι κάτω, είναι και πάνω, ό,τι μπορούμε γύρω μας να διακρίνουμε ως μορφή, μπορούμε να το βρούμε χαραγμένο και στον Ουρανό.
Και αν αυτό συμβαίνει, γιατί να μην ισχύει και αντίστροφα; Γιατί να μην φέρουμε ό,τι υπάρχει πάνω στα άστρα, εδώ κάτω στην γη, όπου ζούμε εμείς. Μήπως και όλοι εμείς από την ύλη των άστρων δεν προήλθαμε, εκεί δεν θα επιστρέψουμε, εκεί δεν μας περιμένουν οι ωραίοι μας πρόγονοι, οι Ήρωες της μυθολογίας και οι Ολύμπιοι θεοί;
Για την επιμέλεια
Παναγιώτης Αναστασάκος
Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ
19 Ιουλίου 2016
Με ιδέες που προέρχονται από το Βιβλίο-Δίαυλο «Η Αγάπη που βλέπει
την Ουράνια Τάξη» που συνέγραψε η Βιργινία Φατσή
και εξέδωσε η Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ.
