Η Ψυχή των Ελλήνων υπάρχει διαρκώς και εκφράζεται μέσα από την συλλογική τους διάνοια, αυτή όμως χρειάζεται να ζει και να ζει καλά, ο κάθε ένας άνθρωπος που αποτελεί δικό της στοιχείο, είναι η ψυχή των Ελλήνων, σαν ένα τεράστιο ψηφιδωτό που εκτείνεται σε πολλές διαστάσεις, χρειάζεται όμως όλες τις ψηφίδες για να είναι σωστό, αν κάποια του λείπει δεν είναι εντάξει.
Φαίνεται πως σήμερα είναι μονόδρομος η ειρηνική επανάσταση των διανοουμένων, αρκεί να καταλαβαίνουμε την λέξη σωστά, τον διανοούμενο δεν τον κάνουν τα πτυχία, γίνεται διανοούμενος όποιος έχει αγάπη για την δουλειά, ουσιαστική αγάπη για την παιδεία, μορφώνει τον εαυτό του διαρκώς και επαναστατεί ενάντια στην πνευματική δουλεία, όπως άλλοτε οι Έλληνες πολεμούσαν τους βαρβάρους.
Σήμερα έχουμε όλα τα συστήματα ανοικτά για να ακουστούν οι δικές μας απόψεις, αρκεί να μην θέλουμε να γίνουμε σε όλους αρεστοί, μια καλή συζήτηση απαιτεί διαφωνίες. Χρειάζεται να έχουμε καλή καρδιά και να αγαπάμε τον συνομιλητή μας, αυτά τα δύο είναι αρκετά για να πολεμήσουμε και πάλι ενωμένοι ενάντια στην αμάθεια και το ψεύδος, ενάντια στην απαξία της διανοίας και στο τέλμα που υπάρχει γενικά, όταν αναπαράγονται ψευδείς ειδήσεις και ο άνθρωπος παρασύρεται τελικά στην εύκολη γοητεία της εικόνας.
Η κατάθλιψη προκαλείται σαφώς από την έλλειψη διανοίας, δηλαδή από την έλλειψη πρόθεσης, δύναμης και διάθεσης για να γίνονται καλά έργα, από αυτά που υπηρετούν τον άνθρωπο και προάγουν τις δικές του κοινωνίες.
Υπάρχει ένα αγαθό γονίδιο στην ψυχή μας, ένα αρχέτυπο που θέλει πάντα Δρόμους να ανοίγει μπροστά και ονειρεύεται εκστρατείες, αν από παντού φαίνονται τα αδιέξοδα, κάποιο σχέδιο θα βρεθεί, κάποια απόφαση θα ληφθεί για να βγούμε από το αδιέξοδο συλλογικά, αλλά κυρίως ο κάθε ένας με τις δικές του δυνάμεις.
Αυτή ήταν μια μεγάλη αλήθεια που είχαν καταλάβει οι Έλληνες. Η κοινωνία διαμορφώνει τον άνθρωπο και αυτός την διαμορφώνει με τα έργα του. Όμως, η κοινωνία είναι άνθρωποι και ως άνθρωπο πρέπει κανείς να εννοεί και τον εαυτό του, που είναι φορέας κοινωνικής αλλαγής και προόδου.
Δεν καταφέραμε μέχρι σήμερα να το επιτύχουμε αυτό, άλλοτε η αόριστη «κοινωνία» μας τραβάει στις επιδιώξεις της, και άλλοτε εμείς σαν «άνθρωποι» δημιουργούμε κλειστά συστήματα αντιλήψεων και απόψεων.
Πρέπει να αλλάξουν και τα δύο. Όταν λέμε «κοινωνία» να αντιλαμβανόμαστε και τον εαυτό μας μέσα σε αυτήν και όταν λέμε «άνθρωπος» να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως ευρύ δίκτυο αντιλήψεων, απόψεων και προσδοκιών.
Κάτι τέτοιο όμως, χρειάζεται επειγόντως μεταγγίσεις. Κάποιοι πρέπει να μας μεταδώσουν αγάπη, σοφία, δύναμη, γιατί ανάμεσα μας έχουν σωθεί πια όσα αποθέματα είχαμε.
Τα καταναλώσαμε και επελάσαμε ως άλλο παλιρροϊκό κύμα, στις καταναλωτικές συνήθειες άλλων λαών, να τις απορροφήσουμε όλες και να πνίξουμε μέσα σε αυτές τις υγιείς φωνές του πολιτισμού του δικού μας, που λέει, όλα με μέτρο για να είναι μέτρον πάντων ο άνθρωπος, να μην μας καταπίνουν τα πράγματα αλλά να επιβαλλόμαστε σε αυτά με το σθένος της διανοίας το εκπληκτικό, που μας έχουν μεταγγίσει οι πρόγονοί μας.
Η αγάπη που είχαν οι πρόγονοί μας για τον πολιτισμό τους διαρκεί για πάντα και μπορεί να μας δώσει την ευκαιρία να κάνουμε μια καινούρια αρχή, να πολεμήσουμε την κατάθλιψη στον άνθρωπο και τις κοινωνίες του και να ακολουθήσουμε εκείνον τον Δρόμο που ακολουθούσαν οι Έλληνες για την κατάκτηση του Ονείρου τους και έλεγε ότι οι κοινωνίες προοδεύουν όταν ο άνθρωπος έχει την ψυχική υγεία να αντιλαμβάνεται το παρόν και να οραματίζεται το μέλλον με σωστούς στόχους.
Βιργινία Φατσή
27 Απριλίου 2017
