Σήμερα, δεν υπάρχει πολιτικός στην Ελλάδα, που να μην ασχολείται με το μικροπαραταξιακό του συμφέρον. Ευθύνη δεν έχουν μόνο τα πρόσωπα, έχουν και οι πολιτικές παρατάξεις που βάζουν μπροστά τους σαν μόνο στόχο το κυνήγι της εξουσίας και εμποδίζουν τα μέλη τους να σκέπτονται με ευρύτητα τα προβλήματα του τόπου.
Το γνωρίζουμε όλοι από καιρό και σταδιακά έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη στα πολιτικά πρόσωπα αυτής της χώρας. Όμως, το να χάνεις την εμπιστοσύνη σου στην πολιτική σκέψη, μόνο κατάθλιψη προκαλεί. Είμαστε Έλληνες και η σκέψη για τα κοινά είναι στον γενετικό κώδικα που παράγει τον εγκέφαλό μας. Δεν μπορούμε να ζήσουμε σαν απομονωμένοι, σε ένα κόσμο που κυριαρχείται από ρηχές σκέψεις, πρόχειρους πολιτικούς χειρισμούς και αδέξιες πολιτικές πράξεις.
Το ζήτημα όμως σήμερα είναι πρώτα να καταλάβουμε σε τι κόσμο ζούμε, μετά να κατανοήσουμε το μέλλον και στην συνέχεια να αποφασίσουμε ποιος είναι ο δρόμος που μας ταιριάζει.
Συνηθίσαμε να μιλάμε για καταναλωτικά πρότυπα σαν να υπάρχουν αυτά ερήμην των ανθρώπων, σαν να μην επηρεάζουν τις συνειδήσεις και να μην μετατρέπουν σε όχλο ακόμα και τις καλύτερων προθέσεων ομάδες ανθρώπων. Όμως, ένα καταναλωτικό πρότυπο, δεν περιορίζεται στις διαφημίσεις ή την προβολή ορισμένων προϊόντων, πηγαίνει και πιο βαθιά και επηρεάζει τις συνειδήσεις, μαθαίνουν αυτές ότι υπάρχει τρόπος ο άνθρωπος να κερδίσει την ευζωία αρκεί να καταναλώσει συγκεκριμένες ομάδες προϊόντων.
Η συνείδηση του ανθρώπου διδάσκεται τι να προτιμά και ποιους δρόμους να επιλέγει.
Στην άκριτη κατανάλωση υπάρχει πολύ ψέμα, εξωθείται ο άνθρωπος να φαντάζεται ανάγκες που δεν τις έχει και να απομακρύνεται ταυτόχρονα από τις πραγματικές του ανάγκες που είναι μια φιλία με το πνεύμα και με την ψυχή του.
Τα καταναλωτικά πρότυπα καταστρέφουν την ουσιώδη επιδίωξη για την ευτυχία, γιατί στρέφουν τις προσπάθειες του ανθρώπου σε μια διαρκή αγωνία όλο και περισσότερα πράγματα να αποκτήσει, η κατανάλωση παράγει την βουλιμία για όλο και περισσότερα νεκρά αντικείμενα και είδη.
Ο άνθρωπος, μέσα σε αυτήν την βουλιμία που η καταναλωτική κοινωνία παράγει, έχει αρχίσει να καταναλώνει και την ψυχή του, αναλίσκοντας τα αποθέματά της σε δυνάμεις, σε λάθος δρόμους για την επιδίωξη του πλούτου. Ο πλούτος πρέπει να ξεκινάει πάντα από το πνεύμα, έτσι μας έχουν διδάξει οι αρχαίοι πρόγονοί μας, αυτά τα μηνύματα αφομοιώνουμε μέσα από την Ελληνική μας παιδεία.
Ας αντιτάξουμε στα καταναλωτικά πρότυπα τα Βιβλία-Διαύλους, που αποδιαρθρώνουν τα πρότυπα αυτά και να τα αντικαθιστούν με την ωραία, γόνιμη σκέψη των Ελλήνων, που κτίζει πολιτισμούς από το μηδέν και παράγει τις οικονομίες που τους ταιριάζουν.
Για την επιμέλεια
Παναγιώτης Αναστασάκος
Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ
25 Απριλίου 2016
Με ιδέες που προέρχονται από τις Συλλογές: «Ένα Μέλλον που μπορούμε να κτίσουμε» και «Ο Δρόμος για την Ελπίδα»,
που συνέγραψε η Βιργινία Φατσή και εξέδωσε η Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ
τον Μάιο 2015 και τον Ιούλιο 2015 αντίστοιχα.
