Στην σημερινή εποχή θα έπρεπε να επικοινωνούμε αλλιώς, γιατί η τεχνολογία μας παρέχει όλων των ειδών τα μέσα, εύκολα και προσιτά σε όλους. Επιλέγουμε όμως, με την πιο σύγχρονη τεχνολογία, να αναπαράγουμε τα πρότυπα στα οποία έχουμε συνηθίσει, της οικογένειας, της παρέας, της γειτονιάς, του πολιτικού χώρου, του κόμματος ή του συνδικάτου.
Και αναπαράγοντας τα πρότυπα προσελκύουμε αυτούς με τους οποίους ζούμε και στην πραγματική μας ζωή, απλώς γίνονται περισσότεροι, μεγαλώνει το πλήθος. Και δυστυχώς δεν είναι μία από τις περιπτώσεις που η ποσοτική συσσώρευση θα φέρει και την ποιοτική αλλαγή.
Αντίθετα, είναι μία από εκείνες τις περιπτώσεις που η ποσοτική συσσώρευση θα φέρει τον πλήρη αποκλεισμό της συνείδησης από το άνοιγμα που πρέπει να κάνει για να επικοινωνήσει με νέα πράγματα.
Στην κοινωνία μας σήμερα δεν υπάρχει δημιουργικότητα σε κανένα τομέα και πουθενά. Είναι μια κοινωνία όπου κυριαρχεί η κατάθλιψη ως κοινωνικό φαινόμενο και σύμπτωμα παρακμής, όχι τόσο των ανθρώπων, αλλά της κοινωνίας της ίδιας που επιλέγει να κτίζεται σε ευτελείς συμπεριφορές, φτηνά μηνύματα και άνευ ουσίας λόγο.
Με τις συνθήκες αυτές απομακρύνεται η χαρά, παίρνει τις αποστάσεις της η ευδαιμονία και φυλακίζεται η δημιουργικότητα. Φυλακίζεται στους στενούς ορίζοντες των μικρών συμφερόντων, των άσκοπων έργων και της μικρόνοης αντίληψης των πραγμάτων.
Όταν ένα φαινόμενο αποκτά ανησυχητικά μεγάλες κοινωνικές διαστάσεις και όταν είναι τόσο ύπουλα κρυμμένο πίσω από ένα τεράστιο πλήθος εκδηλώσεων και ασθενειών, τότε μόνο ο άνθρωπος με την βοήθεια του Θεού μπορεί να το αντιμετωπίσει. Κανείς άλλος. Ούτε η πρόνοια, ούτε τα συστήματα υγείας, ούτε η συστράτευση των δυνάμεων της κοινωνίας.
Ο άνθρωπος για μια ακόμα φορά είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, όχι πια ως φορέας της κατάθλιψης ή κομιστής κακών ειδήσεων, αλλά ως ο καλός καγαθός άνθρωπος που με την βοήθεια του Θεού έρχεται πάλι σε επαφή με τα έργα της διανοίας, τα ακουμπά και τον αφυπνίζουν, τον ελκύουν και αυτός ανταποκρίνεται, αισθάνεται την ανάγκη να περιοριστεί στα όρια που του αφήνουν και να τα ανιχνεύσει.
Χωρίς αυτά τα κείμενα που γράφονται με την βοήθεια του Θεού, είμαστε όλοι χαμένοι, όχι τώρα, πάντα. Κυρίως όμως τώρα, γιατί όλες οι άλλες οδοί με τις οποίες η Αγάπη επικοινωνούσε αβίαστα μαζί μας και εννοούμε τις διαισθητικές και ενορατικές δυνάμεις, έχουν κλείσει, εδώ και πολύ καιρό. Και πρέπει να ξανανοίξουν, για να γίνουμε και εμείς ευτυχισμένοι, κατά τις δυνάμεις της δικής μας διανοίας και κατά την Αγάπη του Θεού.
Για την επιμέλεια
Παναγιώτης Αναστασάκος
Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ
3 Ιουνίου 2016
Με ιδέες που προέρχονται από την Συλλογή: «Έργα και Ημέρες της Κοινωνίας της Γνώσης»
και το Βιβλίο-Δίαυλο της Συλλογής «Η Αρχή των Ρευστών, όπως η Αγάπη»,
που συνέγραψε η Βιργινία Φατσή και εξέδωσε η Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ τον Οκτώβριο 2014.
