Το βιβλίο «Περσέας και Ανδρομέδα» είναι ένα μυθιστόρημα με αρχαίους ήρωες και σύγχρονη πλοκή. Πήραμε τα αρχέτυπα των αγαπημένων μας μύθων και τους δώσαμε σύγχρονη μορφή.
Οι ήρωες είναι οικείοι σε εμάς άνθρωποι οι οποίοι κινούνται στην κόψη ανάμεσα στους μελλοντικούς κόσμους των φωτεινών τους οραματισμών και στην κακία που τους περιβάλλει.
Ο Περσέας είναι ένας νέος που μεγάλωσε χωρίς πατέρα και ίσως για αυτό είναι αποφασισμένος να κάνει άθλους και να κτίσει το δικό του όνομα και την δική του ιστορία.
Η Ανδρομέδα μεγάλωσε προστατευμένη στο πατρικό της σπίτι, όταν όμως ήρθε μια καινούρια θεά στο νησί της και την αγάπησε τόσο ώστε να την υπηρετήσει, η διαμονή της έγινε επικίνδυνη και αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί.
Η Μέδουσα ήταν κάποτε μια νέα γυναίκα που υπηρετούσε την Αθηνά σε έναν από τους ναούς τους. Η απληστία της όμως, η επιθυμία για μια άνετη ζωή με πολλά πλούτη την έριξε πολύ χαμηλά και κατάντησε να ζει μόνη της σε ένα απομακρυσμένο νησί, με μόνη συντροφιά της τα φίδια.
Ο Πολυδέκτης είναι ο ηγεμόνας ενός μικρού νησιού που φιλοδοξεί να διαβάλει τους πάντες προκειμένου να κυβερνά χωρίς έλεγχο. Όλοι οι αντίπαλοί του καταλήγουν σε κάποιο χαντάκι, ή αποσύρονται από την ενεργό δράση, ή φεύγουν για έναν ηρωικό άθλο από τον οποίο δεν θα επιστρέψει κανένας.
Ο Ακρίσιος, ο πατέρας της Δανάης, είναι ο μοχθηρός και κρυψίνους ηγεμόνας, που ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την εικόνα που δείχνει στον λαό του ώστε να θάβει κυριολεκτικά οτιδήποτε θα μπορούσε να δείξει την αληθινή του φύση.
Η Δανάη, η μητέρα του Περσέα, είναι η γυναίκα που έχοντας το χάρισμα της προφητείας, παραδόθηκε στους όμορφους οραματισμούς της και εκτέθηκε σε θανάσιμο κίνδυνο επειδή ήθελε να μοιραστεί την ουράνια γνώση της με άλλους.
Ανάμεσα στους βασικούς ήρωες κινούνται πολλοί άλλοι. Ο κάθε ένας έχει την δική του ιστορία και οι ιστορίες διαπλέκονται με τρόπο ώστε στο τέλος το καλό να επικρατεί όπως γίνεται σε όλους τους αρχαίους μας μύθους.
Όταν διηγούμαστε έναν αρχαίο μύθο σαν να είναι μια σημερινή, πραγματική ιστορία, κάτι αναδεύεται βαθιά στην ψυχή μας που γνωρίζει τους μύθους και τους αγαπάει. Κάτι όμορφο αναδύεται σαν ένα άρωμα από τα παλιά, από τις εποχές που οι άνθρωποι είχαν αναπτυγμένη την αλληλεγγύη και ήταν τόσο φωτεινοί ώστε να συνομιλούν καθημερινά με τους θεούς τους.
