Πριν από πολλά χρόνια όταν ο άνθρωπος ήταν φτωχός και η τεχνολογία ακόμα δεν υπήρχε, η ζωή ξεκινούσε από τα βασικά.
Υπάρχει Θεός και για όλους φροντίζει, αρκεί κανείς να μπορεί να βρει τα βήματα που τον οδηγούν στην αλήθεια, η αλήθεια είναι πάντα προσωπική.
Υπάρχει κοινωνία και η κοινωνία πάντα τον εαυτό της ορίζει, με θεσμούς και κανόνες, ήθη και έθιμα τοπικά, βρίσκει την φυσιογνωμία της ανά τους αιώνες και αυτήν εξελίσσει μεθοδικά.
Υπάρχει και ο άνθρωπος, ο τρίτος παράγοντας του Συνδέσμου και ως προς αυτόν τα πράγματα δεν είναι ποτέ απλά, γιατί αυτός που θα μας εξελίξει και θα μας δώσει φώτα να πάμε μπροστά, δεν μπορεί ποτέ να είναι ένας από εμάς. Σίγουρα, νωρίς θα εκδηλώσει την ανάγκη να αμφισβητήσει τους θεσμούς, μόνο και μόνο γιατί η σκέψη που παράγει ο δικός του Νους, τον ωθεί να σπάσει τα στερεότυπα τα παλιά και αν η κοινωνία γύρω του είναι εγκλωβισμένη σε αυτά, να την απελευθερώσει και να της δώσει δύναμη να πάει μπροστά.
Ως προς αυτό τελικά κρίνονται οι κοινωνίες. Ως προς την ζωντάνια που έχουν και την δυναμική τον άνθρωπο να απελευθερώσουν από κατεστημένα δεσμά και να δημιουργούν πάντα μέσα τους τον χώρο για τον άνθρωπο που θα τις απελευθερώσει από αυτά.
Γιατί, τι είναι τώρα ο Άνθρωπος;; Μια μάζα, που συνεχώς αυξάνεται και πρόκειται να καταστρέψει την Γη;; Ένα πλήθος που άγεται και φέρεται από τον εκάστοτε αρχηγό, παραληρώντας και λέγοντας συνθήματα, με τρόπο αυτόματο και μηχανικό;;
Ένα ρομπότ με πολλαπλές συνδέσεις και αναβαθμισμένη Λογική, που ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος είναι προγραμματισμένο να αντιδρά;; Ένα φερέφωνο της κάθε επίκαιρης θεωρίας και του κάθε «Μεσσία», που ευαγγελίζεται την σωτηρία της γης, του ανθρώπου ή οτιδήποτε άλλου τον ενδιαφέρει συστημικά;;
Ένας απόγονος μεγάλων ανθρώπων, που καθώς το Είδος προάγεται τεχνολογικά, γίνεται όλο και μικρότερος, συρρικνώνεται διανοητικά, γιατί ο χώρος που παλιά του ανήκε για να σκέπτεται και να αγαπά, τώρα είναι στην διάθεση μηχανών που προορίζονται να αποκτήσουν σκέψη, ευφυΐα και συλλογισμούς, κάποιους που διάφοροι νομίζουν για ανθρώπινους, ενώ είναι μηχανικοί;;
Ή μήπως είναι μια αδέξια παράμετρος των οικοσυστημάτων της Γης, μεγάλη σε πλήθος και μικρή σε ισχύ, που περιμένει να συμβούν τεράστιες καταστροφές και μετά να θρηνήσει για αυτές;;
Όχι, ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα από όλα αυτά. Είναι Δημιουργός.
Βιργινία Φατσή
Αθήνα, 12 Σεπτεμβρίου 2016
