Στην Ελλάδα πια κοινό μέλλον δεν υπάρχει. Υπάρχουν αυτοί που υποστήριξαν τις κάθε είδους παρατάξεις για προσωπικά οφέλη και αυτοί που προσπάθησαν να ζήσουν την ζωή τους με τον καλύτερο τρόπο, χωρίς να υποτάσσονται σε κάθε είδους μικροσυμφέροντα και παρατάξεις.
Οι δεύτεροι είναι πολλοί, αλλά δεν το γνωρίζουν, γιατί ουδέποτε επεδίωξαν να ασχοληθούν με συμφέροντα και παρατάξεις και έτσι ποτέ δεν γνωρίστηκαν μεταξύ τους.
Τα κοινά τους σημεία είναι τα εξής: Έχουν επιμελημένη μόρφωση και παιδεία, έχουν σωστή αγωγή, αγαπούν με τον δικό τους τρόπο την Ελλάδα, είναι άνθρωποι ηθικοί, χωρίς αυτοί να το γνωρίζουν, έχουν αγωνισθεί στην ζωή τους για ό,τι θεωρούσαν σωστό, ηθικό και δίκαιο και τώρα, με τις νέες εξελίξεις, αγωνιούν για το Μέλλον.
Σήμερα, πολιτικός δεν υπάρχει στην Ελλάδα, που να μην ασχολείται με το μικροπαραταξιακό του συμφέρον. Ευθύνη δεν έχουν μόνο τα πρόσωπα, έχουν και οι πολιτικές παρατάξεις που βάζουν μπροστά τους σαν μόνο στόχο το κυνήγι της εξουσίας και εμποδίζουν τα μέλη τους να σκέπτονται με ευρύτητα τα προβλήματα του τόπου.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, όλοι είναι αδαείς περί τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη. Ασχολούνται μόνο με αυτά που νομίζουν ότι σήμερα συνιστούν «πολιτική σκέψη» και εγκλωβίζονται συνεχώς στους στενούς ορίζοντες μιας πολύ ρηχής σκέψης.
Το γνωρίζουμε όλοι από καιρό και σταδιακά έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη στα πολιτικά πρόσωπα αυτής της χώρας. Όμως, το να χάνεις την εμπιστοσύνη σου στην πολιτική σκέψη, μόνο κατάθλιψη προκαλεί. Είμαστε Έλληνες και η σκέψη για τα κοινά είναι στον γενετικό κώδικα που παράγει τον εγκέφαλό μας. Δεν μπορούμε να ζήσουμε σαν απομονωμένοι, σε ένα κόσμο που κυριαρχείται από ρηχές σκέψεις, πρόχειρους πολιτικούς χειρισμούς και αδέξιες πολιτικές πράξεις.
Στην Ελλάδα, όταν το περιβάλλον δεν είναι αυτό που μας ταιριάζει, πάντα προσπαθούμε να το αλλάξουμε.
Το ζήτημα όμως σήμερα είναι πρώτα να καταλάβουμε σε τι κόσμο ζούμε, μετά να κατανοήσουμε το μέλλον και στην συνέχεια να αποφασίσουμε ποιος είναι ο δρόμος που μας ταιριάζει.
Είναι δύσκολο αυτό και είναι ένα εγχείρημα που δεν έχουμε ξανακάνει. Έχουμε μάθει, σε αυτόν και στον προηγούμενο αιώνα, να ακολουθούμε όλων των ειδών τις πολιτικές παρατάξεις, να υποστηρίζουμε την μία ή την άλλη πολιτική ιδεολογία και να εκβιάζουμε το μυαλό μας οπωσδήποτε να συνταχθεί με όποιον νομίζουμε ότι έχει δίκιο.
Αυτός ο εκβιασμός του μυαλού, οπωσδήποτε να χωρέσει στα πρότυπα των άλλων, είναι που έχει καταστρέψει την σημερινή Ελλάδα. Γιατί, ως φαίνεται, δεν χωράμε στα πρότυπα άλλων και δεν μας κάνουν. Έχουμε εμείς τα δικά μας.
Εδώ δεν θα πούμε ποια είναι. Θα δείξουμε ποια είναι. Είναι τα πρότυπα που οχύρωσαν στην Αθήνα την Δημοκρατία, έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να πείσει τον άλλον, αν τα δικά του επιχειρήματα και ο δικός του Λόγος δεν έχουν μέσα τους σοφία και πολιτική σκέψη.
Είναι τα πρότυπα που έκαναν τον Πυθαγόρα να ιδρύσει μια νέα σχολή που δίδασκε έναν καινούριο τρόπο σκέψης, ένα θαυμάσιο μίγμα επιστημονικής λογικής, πραγματισμού και ευθύγραμμης σχέσης που συνδέει το αίτιο με το αποτέλεσμά του.
Είναι τα πρότυπα που έκαναν τον Αρχιμήδη να γεμίσει το μυαλό του με όλων των ειδών τις Ροές, μεταξύ διαφορετικών δοχείων για να καταφέρει τελικά να αποκαλύψει ότι οι ροές αυτές συνδέονται μεταξύ τους με αιτιώδεις σχέσεις και δεν κινούνται κατά πως θέλει το υγρό μέσα σε κάθε δοχείο.
Είναι τα πρότυπα που έκαναν τον Καλλικράτη να ονειρευτεί τον Παρθενώνα τόσο πολύ και με τόση διάθεση ψυχής, ώστε να γίνει τελικά ικανός να τον κατασκευάσει.
Είναι τα πρότυπα που οδήγησαν τους τρεις Μεγάλους, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, να μελετήσουν σε ευθεία γραμμή την συμπεριφορά του ανθρώπου και την αιτιώδη συνάφεια της θεϊκής έμπνευσης με την δική του σκέψη. Και κοντά σε αυτούς ο Αναξαγόρας, ο Επίκουρος και ο Ερατοσθένης να χωράνε στην ανθρώπινη λογική το μεγαλείο της φύσης, ο άνθρωπος να είναι το μέτρο των πάντων και ο άνθρωπος να μετράει τον ήλιο και τις αποστάσεις των άστρων, αυτό είναι το πραγματικό μέγεθος της δικής του διανοίας.
Τέτοιου είδους είναι τα σημερινά πρότυπα που πρέπει να βρούμε. Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο, ούτε απλό, η κοινωνία γύρω μας δεν βοηθάει, μας τροφοδοτεί συνεχώς με πρότυπα που παραλύουν την διάνοιά μας, παράγοντας συνεχώς κατάθλιψη στο περιβάλλον. Χρειαζόμαστε επειγόντως βοήθεια και συμβουλή και καλές πνευματικές δυνάμεις.
Τα βιβλία της συλλογής είναι αποκωδικοποιημένες σκέψεις που αυτοί οι μεγάλοι διανοούμενοι θα μπορούσαν να έχουν κάνει, αν ζούσαν στο σημερινό περιβάλλον και βίωναν τα προβλήματα του σημερινού ανθρώπου.
Είναι ένα προχώρημα της δικής τους σκέψης, από εκεί που την άφησαν, όταν έγραφαν τα δικά τους έργα ή μοιραζόντουσαν με τους άλλους την δική τους γνώμη. Είναι όμως ένα προχώρημα, που μας πηγαίνει στο μέλλον, αυτό που μας ανήκει και μπορούμε να φτιάξουμε όλοι μαζί και ο καθένας για τον εαυτό του, στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα ποτέ δεν κέρδιζαν έδαφος οι ισοπεδωτικές σκέψεις. Ο καθένας έκανε τις δικές του σκέψεις, σε ένα περιβάλλον αγωγής και παιδείας που έφτιαχναν οι σκέψεις όλων όσοι είχαν μέσα τους την Ελλάδα. Το περιβάλλον αυτό πάμε να κτίσουμε ξανά, την διαύγεια, την σταθερότητα και την συνοχή της σκέψης που μας βοηθάει να αντιλαμβανόμαστε το μέλλον και να το πραγματοποιούμε.
Στην Ελλάδα γεννήθηκε κάποτε ο Άνθρωπος, ως ον θεϊκής προέλευσης και καταγωγής, δυνάμενο να τροποποιήσει την πραγματικότητα με τις δικές του σκέψεις, ως υπόσταση πνευματικής ουσίας και ως μέλος μιας κοινωνίας που πάντα υποστηρίζει την εξέλιξη του ανθρώπου.
Ας ευχηθούμε να ενεργήσουν σωστά αυτά τα βιβλία, για τον καθένα από εμάς που πάντα αγωνίστηκε στην ζωή του για αυτά που πίστευε ότι ήταν καλά και ήταν ωραία και έδιναν νόημα στην ζωή του ανθρώπου που τα επιχειρούσε.
Βιργινία Φατσή
4 Μαρτίου 2017
