Στην πολύ παλιά εποχή των Ελλήνων, δύο ήταν τα στοιχεία που έκτιζαν τον πολιτισμό τους, το ένα ήταν ο Άνθρωπος και το άλλο η Κοινωνία.
Οι Έλληνες είναι ο μόνος λαός που εννοούσαν ως κοινωνία την αυθόρμητη διάθεση και την παράλληλη ικανότητα των ανθρώπων να κάνουν κοινά έργα που θα ήταν μεγάλα και τιμητικά για όλους.
Όταν οι Έλληνες μιλούσαν για κοινωνία, αυθόρμητα περιλάμβαναν σε αυτήν και τις δυνάμεις των θεών τους, γιατί το θεϊκό στοιχείο είναι πάντα απαραίτητο όταν γίνονται μεγάλα έργα.
Πίστευαν πάντοτε οι Έλληνες ότι υπάρχει ένας θεός που τους μιλάει με την φωνή την δική τους, είναι μια φωνή οικεία που ακούγεται από την γέννησή τους.
Αφού το σκέφθηκαν πολύ κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο θεός αυτός είναι δικός τους, Έλλην είπαν είναι και αυτός, ας τον αποκαλέσουμε ο Εαυτός μας.
Ο Εαυτός πάντοτε περιλαμβάνει πολλούς και όχι μόνο έναν, είτε αυτοί είναι η αρχαία φυλή, είτε είναι οι πρόγονοι, είτε είναι μια συγκεκριμένη κοινωνία, ο Εαυτός σε ένα πλήθος πάντα απευθύνεται και συμβουλεύει τους ανθρώπους.
Ο άνθρωπος όταν είναι Έλληνας και ακούει τον Εαυτό του, τότε ενδιαφέρεται για καλά έργα γιατί ο Εαυτός είναι διαχρονικός και πάντοτε βλέπει την ζωή από το μέλλον.
Βιργινία Φατσή
4 Δεκεμβρίου 2017
Αν θέλετε να ακούσετε αυτά και άλλα πολλά σε αυτό το πνεύμα, τότε να έρθετε στο σεμινάριο Η Δύναμη του Ανθρώπου
Πληροφορίες για το σεμινάριο θα βρείτε εδώ: Σεμινάριο Η Δύναμη του Ανθρώπου
