Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν πολύ στην συλλογιστική τους την έννοια της προς τρίτον ταύτισης.
Η προς τρίτον ταύτιση έλεγε ότι δύο πράγματα, φαινομενικά ανόμοια, μπορούν να συσχετισθούν με βάση την αιτιώδη συνάφειά τους με ένα τρίτο αντικείμενο. Έτσι δημιουργήθηκαν τα πρότυπα μέτρα, με τα οποία μετρούσαν αποστάσεις.
Στην συλλογιστική τους ήταν επίσης αυτονόητη η έννοια του συνόλου, η οποία για τον σημερινό άνθρωπο είναι εξαιρετικά δυσνόητη. Σύνολο ήταν για εκείνους η κοινωνία τους, που αν και αποτελείτο από διακριτές μονάδες, ενεργούσε με μια συλλογική νοημοσύνη, ως σύνολο που υπερτερούσε των διαφορετικών του στοιχείων.
Τέλος, για τους Έλληνες υπήρχαν οι τέλειοι αριθμοί, ή οι αριθμοί του Θεού.
Κενό στην φύση δεν υπάρχει. Αυτό το είχαν καταλάβει οι Έλληνες για αυτό και έκαναν μια βασική επιλογή που κυριάρχησε στην ζωή τους και διαμόρφωσε την κοινωνική τους παρουσία. Επέλεξαν συνειδητά να γεμίσουν όλο τον χώρο της ψυχής τους με τις μεγάλες ιδέες που υπήρχαν στον Στοχασμό τους και ανέπτυξαν τις κατάλληλες μεθόδους για αυτό, μια από τις οποίες ήταν η καλλιέργεια της μαθηματικής σκέψης.
Διαβάζοντας σήμερα το βιβλίο «Η Μαθηματική Σκέψη θέλει τόλμη και Ηθική», που το ενέπνευσε ο Ερατοσθένης, ένοιωσα ότι με την δική του γνώση θα μας συμβούλευε ως εξής:
«Η Επιστήμη σας είναι αξιοζήλευτη και έχετε κατακτήσει πάρα πολλά καινούρια πράγματα, που για καιρό μπορείτε να ερευνάτε. Όμως έχετε παραμελήσει την ψυχή σας και κινδυνεύετε να χαθείτε μέσα στην ευημερία των αριθμών και να χάσετε για πάντα τον άνθρωπο.
Αυτό δεν είναι καλό, γιατί όλες οι Επιστήμες υπάρχουν σε έναν κόσμο που κέντρο του είναι ο άνθρωπος. Αν αφαιρέσουμε τον άνθρωπο από αυτόν τον κόσμο, οι Επιστήμες θα καταστραφούν και δεν θα μπορούν πια να σας προσφέρουν καμιά βοήθεια.
Υπάρχει μια λύση που είναι κατάλληλη για εσάς. Μπορείτε να δείτε τον ήλιο και να σκεφθείτε ότι είναι μια μάζα πυρακτωμένων αερίων, που κάποτε θα πεθάνει. Ή μπορείτε να δείτε τον ήλιο και να πείτε όλοι έχουμε τον ήλιο μέσα μας, γιατί διαπερνά την τροφή, το περιβάλλον μας και εμάς τους ίδιους.
Αυτό είναι μια αρχή για να καταλάβετε πώς σκεπτόμαστε εκείνον τον καιρό. Υπήρχε και το ένα και το άλλο, χωρίς να μας καθορίζει τίποτα από τα δύο. Ερευνούσαμε και μαθαίναμε, αλλά είχαμε τον ήλιο μέσα μας, να μας ζεσταίνει.
Σήμερα, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για εσάς, γιατί εσείς έχετε μια υπερφυσική πρόσβαση σε όλων των ειδών τις γνώσεις, αλλά ο ήλιος μέσα σας έχει αρχίσει να πεθαίνει.
Για αυτό γυρίσαμε στην ζωή και μέσα από βιβλία θέλουμε να σας μεταδώσουμε κάτι από την δική μας προσήλωση στην Γνώση που υπήρχε παράλληλα με την αγάπη μας για τον άνθρωπο. Όχι για να σας διδάξουμε, γιατί ήδη γνωρίζετε πολλά. Αλλά για να σας μεταδώσουμε αυτό που είμαστε, κατευθείαν στην καρδιά σας».
Βιργινία Φατσή
8 Νοεμβρίου 2016
