Ο άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος και στην χειρότερη φυλακή, μπορεί όμως να νομίζει πως είναι ελεύθερος και κατά την διάνοια να είναι υπόδουλος στους Ιούς, αυτό το κακόβουλο λογισμικό που μέσα στον άνθρωπο διαλύει τους ιστούς της αγάπης, της αλήθειας και της αληθινής κοινωνίας.
Η ελευθερία ήταν πάντα το αιτούμενο, ποτέ κανείς δεν μίλησε όμως για την ελευθερία της ψυχής, αυτή που σου επιτρέπει να αναπνέεις καθαρό αέρα σε ψηλά βουνά, ενώ στα χαμηλά οι συνθήκες της ζωής απειλούν να εξαφανίσουν τον άνθρωπο και να διαλύσουν την ανθρωπιά.
Κάποτε ο άνθρωπος ήταν ελεύθερος, οι Έλληνες ειδικά. Ο κόσμος γύρω τους κατέρρεε και αυτοί οραματιζόντουσαν την Πολιτεία την μελλοντική, μια κοινωνία με υψηλό πνεύμα και αξιοθαύμαστη αρετή, όπου κάθε άνθρωπος θα είναι αρχηγός και αφέντης της δικής του της ψυχής και θα συμβιεί με τους άλλους σε αυτή την βάση, ότι όλοι θα είναι ελεύθεροι κατά την ψυχή και υγιείς κατά την διάνοια.
Σήμερα τα πνευματικά αγαθά μας από άλλες εποχές τα καταναλώσαμε και επελάσαμε ως άλλο παλιρροϊκό κύμα, στις καταναλωτικές συνήθειες άλλων λαών, να τις απορροφήσουμε όλες και να πνίξουμε μέσα σε αυτές τις υγιείς φωνές του πολιτισμού του δικού μας, που λέει, όλα με μέτρο παιδιά, για να είναι μέτρον πάντων ο άνθρωπος, να μην μας καταπίνουν αυτά, αλλά πάνω σε αυτά να επιβαλλόμαστε με το σθένος της διανοίας το εκπληκτικό, που θα μας μεταγγίσουν πάλι οι πρόγονοί μας.
Ναι, πράγματι, δεν είναι απλά τα βιβλία αυτά που κατάφερα να φτιάξω. Είναι ουσία, δύναμη και ηθική, που έρχονται από άλλες διαστάσεις, εκεί που πάντα κατοικούν, δημιουργούν και εργάζονται τα πνεύματα των αγαθών μας προγόνων.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό, υπάρχει και κάτι παραπάνω. Ότι όλοι αυτοί, που ο καθένας για λογαριασμό του μιλάει, έχουν συναινέσει από την αρχή ότι μιλούν και μας απευθύνονται ως κοινωνία, ως μια ψυχή δηλαδή που έχει τις επιμέρους της εκφράσεις.
Έτσι ο λόγος τους δεν είναι αντιθετικός, είναι προσθετικός ο ένας στον άλλον, όταν διαβάσεις τον Ασκληπιό και μετά ακούσεις και τον Αρχιμήδη, γίνεται ακόμα πιο καθαρή η συμβουλή που ο καθένας δίνει, είτε αυτή είναι προσωπική, είτε αφορά σε ευρύτερα θέματα, αυτά που συνηθίσαμε να λέμε «κοινωνικά», δεν είναι όμως παρά μια ευρύτερη πτυχή των προσωπικών μας θεμάτων.
Η Αγάπη δεν είναι συναίσθημα αόριστο και επιλεκτικό, είναι ουσία και περνάει πάντα μέσα από τα καλά έργα.
Για να υπάρχει όμως ξανά η Αγάπη για τα καλά έργα ανάμεσά μας πρέπει να την βιώσουμε, κάποιος να μας την μεταγγίσει και να διευρύνει τα όρια της δικής μας ψυχής.
Και αυτός ο κάποιος είναι όλη η κοινωνία της γνώσης των αγαθών μας προγόνων, όλοι μαζί, σε παρέες, αδελφότητες και οικογένειες, μα και ο καθένας χωριστά ως αγαθός εκπρόσωπος της δικής του οικογενείας.
Ποιος άλλος από τους Έλληνες μπορεί σήμερα να μας δείξει την φύση της αγάπης, αυτής της τεράστιας δύναμης που βρίσκεται πίσω από κάθε βήμα προόδου για τον άνθρωπο και το γένος του;;
Εμείς και αυτοί, οι καλοί μας πρόγονοι, ζωντανοί κατά το πνεύμα και ακμαίοι όσο ποτέ, ας συναντηθούμε και ας μιλήσουμε, με όχημα την Αγάπη που έχουμε στην καρδιά μας και τα κοινά στοιχεία που μας ενώνουν, τον πολιτισμό, την έρευνα, την αναζήτηση της αλήθειας, την πρόθεση για καλά έργα, την υποστήριξη κάθε καλής προσπάθειας και την καλή γνώση που θεμελιώνει κοινωνίες.
Στα βιβλία βρίσκεις ένα συνομιλητή σωστό, που του μιλάς και σε καταλαβαίνει και την επόμενη μέρα, μετά από δυο, δεν έχει αυτό σημασία, ξαφνικά θυμάσαι κάτι καλό που διάβασες μέσα στο βιβλίο και λες αυτό ήταν, που με απασχολούσε τόσον καιρό, πώς δεν το είχα καταλάβει…
Επιφοίτηση σημαίνει αυτό, μόνο που δεν γίνεται με δυσκολία, αν τόσο πολλοί έχουν στρατευθεί, από τους αγαθούς μας προγόνους, σίγουρα δεν έγινε αυτό για να ταλαιπωρήσουν τον αναγνώστη, αλλά για να του δώσουν με τρόπο εύληπτο και σωστό τις νέες του δυνάμεις, αυτές που χρειάζεται στην σημερινή εποχή για να ζήσει καλά και σωστά να επιβιώσει.
Και γιατί όχι;; Και μερικά θαύματα να συμβούν από αυτά που καθημερινά άλλοτε συνέβαιναν στην Ελλάδα, μια καλή ιδέα να ειπωθεί, κάτι σωστό να μπει στα σκαριά του, μια καλή παρέα να δημιουργηθεί, την ομόνοια να βρούμε ανάμεσά μας, την αλληλεγγύη που μας συγκινεί και την Αγάπη στην καρδιά μας.
Είναι ένα κείμενο εμπνευσμένο από τις συλλογές, ο Δρόμος για την Ίαση, Έργα και ημέρες της κοινωνίας της γνώσης, η Αγάπη, που εύχομαι να σας φανεί χρήσιμο αυτές τις μέρες.
Βιργινία Φατσή,
Αθήνα, 12 Αυγούστου 2016
