Η Σοφία της Ψυχής είναι η Χαρά της ζωής, αυτές οι δύο έννοιες είναι ταυτόσημες και μαζί θα έπρεπε να λέγονται πάντα.
Η χαρά είναι μια κατάσταση, που οι άνθρωποι έχουν μάθει να επιδιώκουν με τον λάθος τρόπο, προσπαθώντας δηλαδή να προκαλέσουν εξωτερικά ερεθίσματα για να κινητοποιήσουν τον εαυτό τους στην κατεύθυνση που παράγει χαρά. Όμως αυτό είναι μάταιο.
Γιατί η χαρά είναι μια κατάσταση της ψυχής, είτε υπάρχει, είτε δεν υπάρχει ενδογενώς. Αν δεν υπάρχει, δεν μπορεί και να δημιουργηθεί. Μπορεί μόνο να προκληθεί.
Και ο μόνος τρόπος να προκληθεί χαρά είναι να συναντήσει η ψυχή την δική της σοφία, την σοφία των μικρών πραγμάτων, που για τους ανθρώπους φαίνονται απλά, για την ψυχή όμως είναι μεγάλα, γιατί αυτή πρέπει να διακρίνει το πρωτεύον από το ασήμαντο, το ουσιώδες από το ανούσιο και αυτό που φέρνει χαρά, από ό,τι προκαλεί δυστυχία.
Το έργο της αυτό δεν είναι απλό, ούτε εύκολο. Αντίθετα είναι τόσο δύσκολο, όσο και σύνθετο, γιατί πρέπει η ψυχή να μάθει να συγκρίνει, να απορρίπτει και να απομακρύνει ό,τι της δημιουργεί πρόβλημα, ό,τι την καταδυναστεύει και ό,τι την αναγκάζει να ασχολείται με τα επουσιώδη, χωρίς να το θέλει.
Η ψυχή πάντα επιθυμεί τα καλά έργα, αυτά που της δίνουν τα σωστά δεδομένα, όχι τα ευχάριστα, ή τα αληθή, αλλά τα σωστά, γιατί, μεταξύ άλλων, η ψυχή είναι εξαιρετικά πολυσύνθετος μηχανισμός νόησης, μνήμης και σοφίας, απείρου κάλλους και θαυμαστής τελειότητας, θεϊκής σοφίας και ανθρώπινης προέλευσης, ατομικής μνήμης και συλλογικού ασυνειδήτου, που τα περιέχει όλα και μπορεί όλα να τα δημιουργήσει, που όλα τα αγαπά και όλα μπορεί να τα ανατρέψει.
Είναι ένας μηχανισμός που πρέπει να σεβόμαστε και να μην τον καταπονούμε με άδικες ενέργειες και βλαπτικές πράξεις, αλλά να προσπαθούμε πάντα να συντονιζόμαστε με τις προτεραιότητές του, να του δίνουμε θέση στην ζωή μας και χώρο στα όνειρά μας, να τον αγαπάμε για να μας αγαπήσει και να τον θέλουμε για να μας ανταμείψει.
Γιατί η ψυχή υπάρχει και εξελίσσεται αυτονόμως κατά την βούληση και τις ιεραρχήσεις της, την τάξη και τις προτεραιότητές της, ακόμα και σε περιόδους που φαίνονται όλα ήσυχα και ακίνητα, η ψυχή υπακούει στους άγραφους νόμους της εσωτερικής της εξέλιξης.
Ένα μόνο μπορεί να γίνει. Να την ακούσουμε. Όπως θα ακούγαμε έναν σοφό φίλο ή έναν καλό σύμβουλο.
Να μην προσπαθήσουμε άλλο να της επιβάλλουμε τις δικές μας προθέσεις και την δική μας αντίληψη για τον κόσμο.
Να την εμπιστευθούμε.
Να πιστέψουμε, επιτέλους, ότι έχουμε μέσα μας έναν σοφό σύμβουλο, έναν άοκνο συνεργάτη και μια κοσμογονία, που δεν σταματάει λεπτό να εξελίσσεται, δεν σταματάει στιγμή να μαθαίνει και δεν κουράζεται ποτέ να παράγει.
Για την επιμέλεια
Παναγιώτης Αναστασάκος
Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ
14 Ιουνίου 2016
Με ιδέες που προέρχονται από την Συλλογή: «Όσο υπάρχουν Έλληνες,
υπάρχει Θεός και αγάπη» και το Βιβλίο-Δίαυλο της Συλλογής «Η Σοφία της Ψυχής»,
που συνέγραψε η Βιργινία Φατσή και εξέδωσε η Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ τον Σεπτέμβριο 2014.
