Το αγαθό γονίδιο της ελληνικής ψυχής μας, αρχέτυπο λέγεται αυτό, έχει και αυτή την ονομασία, θέλει πάντα Δρόμους να ανοίγει μπροστά, αν από παντού φαινόμαστε κλεισμένοι, κάποιο σχέδιο θα βρει, κάποια απόφαση θα πάρει να βγούμε από το αδιέξοδο συλλογικά, αλλά και ο καθένας με τις δικές του δυνάμεις.
Εμείς σήμερα έχουμε την πένα ή το πληκτρολόγιό μας και όλα τα συστήματα ανοικτά για να ακουστούν οι δικές μας απόψεις, αρκεί να μην θέλουμε να γίνουμε σε όλους αρεστοί, μια καλή συζήτηση απαιτεί διαφωνίες. Αρκεί να έχουμε καλή καρδιά και να αγαπάμε τον συνομιλητή μας, αυτά τα δύο είναι αρκετά για να πολεμήσουμε ενάντια στην αμάθεια και στην ψευτιά, στην δυσώδη απαξία της διανοίας που ο καθένας διαθέτει και στο τέλμα που υπάρχει γενικά, όταν αναπαράγονται ψευδείς ειδήσεις και ο άνθρωπος παρασύρεται τελικά στην εύκολη γοητεία της όμορφης εικόνας.
Όλοι χρειαζόμαστε στην στήριξη για να προχωράμε στην ζωή μας. Σε κοινωνία ζούμε και μια κοινωνία μας εντάσσει στους κόλπους της με όλα τα συστήματα, θεσμούς, νόμους, ηθική, διδάγματα και ανθρώπους, που μας περιστοιχίζουν.
Ο Λόγος είναι τελικά, ο λόγος είναι που θα μας δώσει πίσω την ψυχική μας υγεία, πάντα όμως υπάρχει και το καλύτερα και για αυτό όλοι προσπαθούμε.
Καλύτερα λοιπόν, κάτι που να μας ανεβάζει και τι καλύτερο υπάρχει από αυτό από τα βιβλία διαύλους που δεν είναι ακριβώς βιβλία, είναι κάτι πολύ παραπάνω και το κάθε ένα δίνει ενέργεια και καλές συμβουλές, σε όποιον θέλει να το διαβάσει.
Ο Επίκουρος μέσα από τα βιβλία συμβουλεύει, η καινοτομία είναι σωστή μόνο όταν εδράζεται σε γερή βάση, να γνωρίζετε καλά την ψυχή ο καθένας την δική του, τι έχει μέσα της και τι επιθυμεί να κάνει στην ζωή του, τότε θα τον συμβουλεύσει σωστά ποιον δρόμο να πάρει στην ζωή του και τότε θα την ακούσει και αυτός και θα καταλάβει σωστά τα δικά της λόγια.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό, υπάρχει και κάτι παραπάνω. Ότι όλοι αυτοί, που ο καθένας για λογαριασμό του μιλάει, έχουν συναινέσει από την αρχή ότι μιλούν και μας απευθύνονται ως Κοινωνία, ως μια Ψυχή δηλαδή που έχει τις επιμέρους της εκφράσεις.
Έτσι ο λόγος τους δεν είναι αντιθετικός, είναι προσθετικός ο ένας στον άλλον, όταν διαβάσεις τον Ασκληπιό και μετά ακούσεις και τον Αρχιμήδη, γίνεται ακόμα πιο καθαρή η συμβουλή που ο καθένας δίνει, είτε αυτή είναι προσωπική, είτε αφορά σε ευρύτερα θέματα, αυτά που συνηθίσαμε να λέμε κοινωνικά, δεν είναι όμως παρά μια ευρύτερη πτυχή των προσωπικών μας θεμάτων.
Η Ψυχή των Ελλήνων υπάρχει διαρκώς και εκφράζεται μέσα από την συλλογική τους διάνοια, αυτή όμως χρειάζεται να ζει καλά και ο καθένας που αποτελεί δικό της μέρος, σαν ένα τεράστιο ψηφιδωτό, που εκτείνεται σε πολλές διαστάσεις, χρειάζεται όμως όλες τις ψηφίδες για να είναι σωστό, αν κάποια του λείπει δεν είναι εντάξει.
Φαίνεται πως για όλα αυτά μονόδρομος είναι η ειρηνική επανάσταση των διανοουμένων, αρκεί να καταλαβαίνουμε την λέξη σωστά, τον διανοούμενο δεν τον κάνουν τα πτυχία, γίνεται διανοούμενος όποιος έχει αγάπη για την δουλειά, ουσιαστική αγάπη για την παιδεία, μορφώνει τον εαυτό του διαρκώς και επαναστατεί ενάντια στην πνευματική δουλεία.
Βιργινία Φατσή
4 Απριλίου 2017
